مشکانی- این نامه ازطرف دوست و همسنگرعزیزم ستیب دوم یعقوبی میباشد.

نمیدانم توجه دارید یانه. حدود یک هفته است هرشب دربرنامه هفت شبکه سه سیما، ساعت ها از فیلم و هنرپیشه ها و سازندگان فیلم تنگه ابوغریب تعریف وتمجید می‌شود.

 سه سال در آن تنگه فرمانده یگانی بودم که شب و روز آرامش و خواب نداشتیم. ده ها عملیات مختلف و حماسی انجام شد. جانبازی ها و شهادت ها و جان نثاری های زیادی ازقطع شدن دست ها و پاها، بیرون ریختن روده ها از شکم ها، لرزش تکه مغزهای از جمجمه پرت شده، تکه تکه شدن سربازان در آخرین روز خدمت،در حالیکه برگ تسویه حساب دست شان بود. درحالی با شکم گرسنه می جنگیدیم که خانواده و فرزندان شیرخوار خودرا بامان خدا  رهاکرده بودیم و خیلی فداکاری های دیگر غیر قابل وصف از غیور مردان ارتش و کشور دیدم.

 بارها به پای مرگ رفتیم و برگشتیم. خیلی ها در بدن خود ترکش های توپ و خمپاره جایزه و یادگاری گرفتند. درست بیست سال از آن زمان ها گذشته.نه کسی احوالی از ما پرسیده و نه کسی ازما قدردانی کرده. امروز حتی حقوق بازنشستگی ما را درست نمی دهند.

 درعوض مشکلات و مصایب زیادی از این جبهه داری و جنگیدن، نصیب من و خانواده ام شده است. تعریف و تمجید و جوایزش هم از آن سازندگان و هنرنمایان فیلم تنگه ابوغریب، دوئل و دیده بان و.....است. درحالیکه قهرمانان و هنرمندان و دیدبانان واقعی این نبردها، ما رزمندگان بودیم و بس. اما افسوس که هیچکس ندید و نگفت. افسوس و هزاران افسوس.

هنوز هم کسی ماها را نمی بند و چیزی نمی پرسد. اگر انصاف دارید حداقل حقوق واقعی ما را بدهید و ما را در جامعه و خانواده خوار نکنید. 30سال است که رزمندگان را فراموش کرده اند. لطفا" به دادشان برسید.

رزمنده داوطلب27ماه جنگ مشکانی