اسفندیار عبدالهی بروجنی- جرم منه جانباز چیه که هرچه شکایت میکنم کسی جواب نمی دهد. هر روز سروصدای یکی از مسئولین  بلند می شود که دزدی یا اختلاس کرده، گرفته شده وتحویل قانون داده شده!

 منم نه اختلاس کردم نه دزدی کردم فقط جرم من اینکه درس و زندگی را رها کردم رفتم جنگ، افتادم در منزل. یک کمک معیشتی داشتم که پوشاک استفاد می کنم. آن را قطع کردن. پس دستور بفرمائید من را بفرستند کمیسیون حالت اشتغال.

شصت و پنچ سال سن دارم. ما از یک خانواده سه جانباز داریم. من جانباز شیمیایی سی درصد اعصاب و روان که تاحال هفت بارعمل کردم. باز عمل دارم که توان مالی ندارم. تقاضای حق پرستاری دادم و بدون اینکه دکتر من دیده باشد نوشته شامل نمی شود!

 آخر چرا؟ نه کارمندم نه جائی کار می کنم اما جانباز بیست درصد هست که کارمنده. حقوق از اداره میگیرد، حق پرستاری می گیرد، حالت اشتغال هم می گیرد. سه تا حقوق اما به من یک میلیون کمک معیشتی می دادند آن را قطع کردند. تازه یک کلیه دارم که آن یکی هم داره از بین میره.

 برادرم به خاطر وضعیت بد مالی که جانباز چهل و پنج درصد بوده، یک کلیه  فروخته. من که کلیه ندارم چه کار کنم؟ به کجا باید فریاد زد تا صدای خسته من را بشنوند؟ به صندوق بنیاد وام بدهکارم. وام مسکن، وام درمان از کجا بیارم؟ کمی رحم کنید. همش اختلاس و دزدی!

آیا ما جانبازان هیچ سهمی ازاین مملکت نداریم؟ حقی ازاین انقلاب نداریم؟ چرا باید جلو خانواده مان شرمنده باشیم؟ درد دل زیاد هست اگر گوش شنوا باشد والسلام.

از خوزستان شهرستان ایذه