دکتر سجاد قنبری - اگر بخواهیم عبرت های تاریخ را دریک نکته خلاصه کنیم، آن نکته قطعا همراهی بی چون و چرای مردم از امام جامعه است. واقعیت این است که تاریخ مکرر در هر عصر و زمانی درحال تکرار است؛ فقط رنگ و لعاب عوض می شود؛ درست مثل حربه ابلیس در فریب انسان که همان جلوه دنیا در عدم تبعیت از امر خداست. لذا در روایات پادزهر و پاتک حربه شیطان را در مراقبه دانسته اند؛ مراقبه هم چیز پیچیده ای نیست. مراقبه همانا مرور وقایع روزانه و عبرت گرفتن است که لاجرم موجب افزایش بصیرت می شود؛ نسخه اعتلا جامعه بشری هم جز این نیست و مشابهت دارد.

در واقع نسخه رهایی بخش جامعه بشری یک نسخه واحد بیشتر نیست و آن همانا تبعیت بی چون و چرا از ولی و امام عصر است و بالطبع، نسخه ابلیس هم جلوگیری از این تبعیت است. وقتی به تاریخ می نگریم آنچه شگفت انگیز است همین نکته است که علت شکست اولیاء خدا در طول تاریخ، تنها و تنها یک امر بوده و آن عدم تبعیت مردم از ایشان بوده و جالبتر اینکه واسطه این گمراهی مردم در قریب به اتفاق موارد، خواصی بوده اند که جزو بزرگان آن قوم بوده اند، یعنی کسانی که زمانی واسطه بین ولی و مردم بوده اند، به جهت فریفته شدن به هوای نفس، خود باعث گمراهی مردم شده اند؛ یا با سکوت خود یا با تبلیغ مستقیم! نمونه بارز و آشکار آن در ماجرای عاشورا اتفاق افتاد. حادثه کربلا در واقع همان تکرار ماجرای قیام اولیا برای هدایت، و شهادت ایشان به دست جبهه کفر، البته با کمک خواص بود. پس با جرات می توان گفت پاشنه آشیل و نقطه ضعف جوامع بشری در طول تاریخ، واسطه هایی به نام خواص بوده و هستند؛ و تا وقتی که این مسئله حل نشود مسئله رستگاری بشریت تحقق نخواهد یافت.

خدواند برای هدایت بشریت خیلی هزینه کرده، اولیایش را که محبوب ترین مخلوقاتش بودند را در این راه قربانی کرده و متاسفانه همه این اولیا با همان فرمول واحد به شهادت رسیدند که نقش خواص در این ماجراها تعیین کننده بوده است، یعنی یک سکوت خواص در برهه ای خاص از زمان موجب از بین رفتن موقعیت پیروزی و تشکیل حکومت جهانی شده است. پس می توان گفت تا وقتی که ارتباط مردم و ولی خدا بی واسطه نشود، خداوند بقیه الله خود را برای تشکیل حکومت جهانی و رستگاری بشریت نخواهد فرستاد؛ چون تاوقتی فرمول همان فرمول قدیمی است، نتیجه هم مشخص و تنهایی ولی حتمیست. تاوقتی که واسطه بین مردم و ولی خدا، خواص باشند، اینکه خواص در برهه ای از زمان جابزنند محتمل و حتمی است. درواقع نسخه رستگاری بشریت همان اعتصام به حبل الهی، بدون واسطه و بصورت جمعی است.

در واقعه ۹ دی در واقع اتفاقی افتاد که تاریخ مدت ها منتظر آن بود. مردم خواص را پشت سر گذاشتند و مستقیم به ندای ولی شان لبیک گفتند. نه تبلیغ برخی خواص بر علیه انقلاب، و نه سکوت اکثریت ایشان باعث نشد مردم به حیرت بیفتند. مردم بجای نگاه به خواص، نگاهشان به دهان ولی دوخته شد و چشمشان را بر روی خواص بستند و به اشاره ولی دوختند.

شاید علت بزرگ شمردن این روز در بیانات مقام معطم رهبری همین نکته باشد. شاید آن واقعه عظیم که به قول مقام عظمای ولایت، باید به خاطر آن صدها بار سجده شکر بجا آورده شود کم است، همین هوشیاری ملت در تبعیت بی واسطه از رهبری است، و شاید همین هم کلید حل مسئله ظهور است، یعنی تا مردم به این حد از بلوغ نرسند که رابطه شان با ولایت مستقیم و بی واسطه باشد، مسئله ظهور به وقوع نخواهد پیوست و تا وقتی اینگونه باشد که مردم حمایت از ولی را به نظر خواص موکول کنند، خداوند هم آخرین باقی مانده از اولیائش را نخواهد فرستاد. پس اگر ۹ دی را اسم رمز ظهور بنامیم بی راه نگفته ایم؛ ۹ دی را از این جهت می توان تمرین ظهور نامید که باعث شد حسینی به واسطه خیانت خواص به قتلگاه نرود و مسلمی در کوفه تنها نماند.