ذالفقار بابایی - دلنوشته یک رزمنده، جانباز، ایثارگر، بسیجی، جنگزده، آواره جنگی، مهاجر جنگی، ولایتی، سرباز، پدر، همسر، فعال فضای مجازی و دلسوخته نظام وانقلاب:                            

خطابم به کلیه مدیران و مسئولان از کوچکشان تا بزرگ ترینشان بجز رهبرعزیز و تاج سرم است.

خیانتی که به رزمندگان و جانبازان 8 سال دفاع مقدس شد و آن رزمنده ای با دو متر قد که برای خدا، ائمه اطهار، خاک، وطن، شرف، غیرت و ایمان رفت، در جای دیگری دیده نشده است. بعداز سال ها هنوز که هنوز است نه بیمه ای دارند، نه منزلی، نه حقوقی و نه حتی کارت شناسایی!

در چنین شرایطی مثل مولایش حضرت علی (ع) و امام حسین (ع) به سختی شکم زن و بچه خود را سیر نگه می‌دارد تا در مقابل دشمنان انقلاب و نظام داخلی و خارجی کم نیارود. ولی در مقابل برخی از مدیران و مسئولان، با شکم های سیر و لباس های اتو کشیده و کراوات زده، در بهترین ادارات دولتی و وزرات خانه های دولتی به غارت اموال مردم و همان ادارات مشغولند و فکر خدمت در سر ندارند و از امثال بنده خجالت نمی‌کشند که این ما رزمندگان و جانبازان بودیم که روزی روزگاری برای آرامش شما در مقابل دشمن ایستادیم.

آهای مدیر، آهای مسئولی که کار و مسئولیت را در هر نقطه ای از ایران به دست داری! بدان باتو هستم و صحبتم با توست. بدان اگر لقمه نانی در سفره ات داری از صدقه سر امثال بنده است که داری استفاده می کنی!

در بهمن ماه هر کدام از شما (از کارکنان تا مدیران و مسئولان) اگر مبلغی بیشتر از یک میلیون تومان نگرفته اید، کمتر نگرفته اید. آن هم فقط عیدی. حالا در یافتی های دیگرتان بماند.

اما امثال بنده باید 300 هزار تومان دریافتی داشته باشیم!

آیا شماها ایمان و وجدان ندارید؟ 

سخت است اینطور زندگی را اداره کردن، ولی اگر شده کارگری کرده باشم به نظاممان، به انقلابمان، به رهبرمان پایبندم و پایبند خواهم ماند.

این را بدانید که دارید چه ظلم ها و چه خیانت هایی می‌کنید! حواستان باشد که بار کج به مقصد نمی‌رسد، هر کاری می کنید بکنید، ما که از شما مسئولین راضی نیستیم، خدا و شهدا هم راضی نیستند.