رسول اسدی -  در سال ۱۳۸۷ هیئت وزیران طی مصوبه‌ای، جانبازان بالای ۷۰ درصد را از پرداخت ۳۰ میلیون هزینه گمرکی برای واردات یک دستگاه خودرو ۲۵۰۰ سی سی، در ازای عدم برخورداری از سایر تسهیلات مربوط به خودرو جانبازان معاف کردند. یعنی هر جانبازی که از این مصوبه استفاده کند، از دریافت هر ده سال یک خودرو محروم می‌شود. از طرفی تا پنج سال حق فروش خودرو وارداتی را نیز ممنوع کردند! اما به دلیل عدم توان مالی و نیز عدم آشنایی با روند اداری واردات خودرو، عملا بسیاری از جانبازان واجد شرایط امکان بهره‌مندی از این امتیاز را نداشتند. اینجا بود که شرکت‌ها و افراد سودجو وارد ماجرا شدند و با سوء استفاده از شرایط پیش آمده، از هر طریق ممکن تلاش کردند که از این امتیاز منفعتی ببرند.

برای مدتی شرکت‌های خودرو ساز داخلی در ازای اخذ این امتیاز ویژه، برابر معادل ریالی معافیتی که داشت، به جانبازان خودرو داخلی می‌دادند و با استفاده از جوازی که به دست آورده بودند اقدام به واردات قطعات خودرو می‌کردند. بعد از مدتی افراد و شرکت‌های وارد کننده خودرو به سراغ جانبازان آمدند و در ازای پرداخت مبالغی اندک (گاهی تا ۳ میلیون تومان)، جواز واردات یک دستگاه خودرو لوکس (که برای عموم ممنوعیت داشت) را با معافیت ۳۰ یا ۴۰ میلیونی، از دست جانبازان بیرون می‌کشیدند و با یک وکالتنامه ساده، بهترین منعفت را از این اقدام بازرگانی می‌بردند و گاهی بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان سود بادآورده به جیب می‌زدند!

اما این ماجرا زمانی جالب می‌شود که بعد از گذشت چند سال از واگذاری آن امتیاز و وارد کردن خودرو توسط واسطه‌هایی که با کمترین هزینه بیشترین سود را بردند، به دلیل عدم پرداخت مالیات مربوطه توسط واسطه‌ی محترم، مالیاتی سنگین بابت واردات خودرو برای جانبازان محاسبه و در مواردی این مالیات با جرائم تاخیر چند ساله، بین ۳۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان از طرف سازمان امور مالیاتی مطالبه می‌شود و جانباز از همه جا بی خبر ناگهان متوجه می‌شود بابت بدهی مالیاتی ممنوع الخروج شده و تمام حساب‌های بانکی‌اش مسدود و دستور توقیف اموالش صادر شده است! حزن انگیزتر آنکه وقتی به یکی از کارمندان شریف بنیاد شهید گفته می شود: چرا شما در زمان ارائه این امتیاز به جانبازان، آنها را نسبت به شیوه واگذاری این امتیاز و مثلا متعهد کردن خریدار به پرداخت مالیات، آگاه نکردید؟ می گوید: بنیاد شهید باید به ما بابت این اطلاع رسانی اضافه کاری می‌داد؛ اما مسئولان بنیاد قبول نکردند اضافه کار بدهند، ما هم این کار را نکردیم!

علی ایحال، آش نخورده و دهن سوخته یعنی همین! جانبازان را در ازای دادن امتیاز واردات یک دستگاه خودرو، از امتیاز دریافت ده سال یک خودرو محروم کردند و از طرفی چند برابر منفعتی که قرار بود ببرند، در قالب مالیات از آنها گرفتند. از همه بدتر اینکه هزاران دستگاه خودرو لوکس بنام جانبازان و به کام مرفهین بی درد وارد کشور شد.

در انتها از مسئولان دلسوزی که این مطلب را می‌خوانند تقاضا می شود در صورت امکان فکری برای گرفتاری مالیاتی این دسته از جانبازان بکنند.