تاریخ : 1397,چهارشنبه 22 اسفند14:58
کد خبر : 64570 - سرویس خبری : اخبار

واگویه‌های پیدا و پنهان جانبازان زن/تصاویر



یکی جانباز انقلاب بود و دیگری جانباز هشت سال دفاع مقدس که علاوه بر بیان گلایه‌ها و توقعات قشر زنان ایثارگر و جانباز از بنیاد شهید و امور ایثارگران فارس، از اقدامات انجمن حامی خورشید گفتند.

واگویه‌های پیدا و پنهان جانبازان زن/ بنیاد شهید سلیقه‌ای عمل می‌کند

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، با شنیدن کلمه «جانباز» اولین چیزی که در اذهان تداعی می‌شود، یاد و خاطره مردان جانباز 8 سال دفاع مقدس است، درحالی‌که زنان نیز برای دفاع از کشور و پیش‌تر از آن در مسیر مبارزه با رژیم ستم‌شاهی مشقت‌هایی را متحمل شده و جانباز شدند.

زنانی که کمتر دیده می‌شوند

از زنان ایثارگر، جانباز و شهید کمتر گفته و شنیده می‌شود اما حضور آن‌ها در قاب تمامی عکس‌ها و فیلم‌های تظاهرات و راهپیمایی‌ها، پشتیبانی جنگ، جهاد سازندگی و... قابل مشاهده است که گواهی بر تلاش خالصانه و بی‌توقع آنان در جهت تحقق آرمان‌ها و منافع عموم مردم است.

کمتر دیده شدن این زنان موجب شده تا دغدغه‌ها، مسائل و مشکلات و حتی توانمندی و ظرفیت‌های آنها نیز به درستی بازگو و پیگیری نشود.

خبرنگار ما به سراغ دو تن از بانوان جانباز رفت تا علاوه بر آشنایی با آنها از زبان خودشان مسائل مربوط به بانوان جانباز، ایثارگر و همسران شهدا و جانبازان را جویا شود.

این دو بانو به همراه خانم‌ها ربیعی، جعفری، تابع بردبار، محمدی پور، تاکی و فریدونی اعضای هیئت مدیره انجمن «حامی خورشید» هستند که علاوه بر پیگیری مطالبات جانبازان و ایثارگران زن، برنامه‌های متنوعی را نیز اجرا می‌کنند.

رئیس هیئت مدیره انجمن حامی خورشید با اشاره به اینکه انجمن از سال 79 فعالیت خود را آغاز و در سال 82 به ثبت رسید، اظهار داشت: هم اکنون نزدیک به 3 هزار نفر جانباز زن، ایثارگر زن و همسر جانباز را تحت پوشش داریم که البته هزار نفر عضو اصلی و ما بقی علی البدل هستند، از این تعداد 128 نفر از زنان جانباز انقلاب و جنگ هستند که 60 نفر بالای 25 درصد جانبازی دارند.

آذر بردبار ادامه داد: 85 نفر از این بانوان اهل شیراز و مابقی از شهرستان های فارس هستند که 25 نفرشان فعالیت ورزشی دارند و مقام آور نیز هستند.

وی افزود: فعالیت‌های ما در راستای پیگیری و دفاع از حقوق زنان جانباز، شاهد و ایثارگر همچنین پیشگیری از آسیب‌های جتماعی حوزه زنان در استان فارس و شهر شیراز است.

برای جانبازی و درصد گرفتن، نجنگیدیم

این بانو که خود جانباز هشت سال دفاع مقدس است، در توضیح نحوه جانبازی خود گفت: اول دبیرستان بودم که ازدواج کردم و به اهواز رفتیم، جنگ که شروع شد من مشغول امدادرسانی به مجروحان جنگی در بیمارستان بقایی شدم؛ یک روز بیمارستان را بمباران کردند و من نیز از ناحیه پا صدمه دیدم، پسر کوچکم هم که در محوطه بیمارستان بود آسیب دید و جانباز جنگ شدیم.

وی خاطر نشان کرد: یکی از برادرانم مثل امام حسین (ع) سرش از بدنش جدا شد و به شهادت رسید، لحظه سختی بود؛ آن موقع ما برای جانبازی و درصد گرفتن و چیزهای دیگر مقاومت نکردیم بلکه برای کشورمان می‌جنگیدیم.

بردبار در پاسخ به این سؤال که چه شد تصمیم به راه‌اندازی انجمن حامی خورشید گرفتید، ابراز داشت: با وجود ترک تحصیل و سفر به اهواز اما همیشه علاقه مند به ادامه تحصیل بودم، بالاخره توانستم مجدد درس خواندن را شروع کنم و دیپلم بگیرم، دانشگاه که رفتم برای فوق دیپلم مددکاری خواندم چون می‌خواستم به جامعه ایثارگری خدمت کنم، با وجود داشتن 6 فرزند لیسانس مدیریت فرهنگی‌ام را هم در راستای هدف خود اخذ کردم و هم اکنون هم با همکاری دوستم مشغول به پیگیری وضعیت و مطالبات زنان جانباز و ایثارگر هستم.

حقوق زنان جانباز و ایثارگر نادیده گرفته می‌شود

رئیس هیئت مدیره انجمن حامی خورشید با بیان اینکه در این سال‌ها جانبازان زن مظلوم واقع شدند و به خاطر حجب و حیا صدایشان هم بلند نشده است، ابراز داشت: متاسفانه بنیاد شهید سلیقه‌ای عمل می‌کند، به یک قشر توجه می‌کند و به افراد دیگر به خصوص زنان جانباز و ایثارگر و همسران شهدا خیلی کمتر توجه دارد و در واقع حقوقشان نادیده گرفته می‌شود.

وی ادامه داد: یک زن باید مادر و همسر باشد در عین حال به امور منزل و شغل خود نیز برسد، جانباز هم که باشد کارهایش سخت تر می‌شود اما از حق پرستاری محروم است. بسیاری از زنان جانباز دیسک کمر دارند و همچنان درد نواحی که مجروح شدند را تحمل می‌کنند در عین حال حمایت چندانی نیز از آنها نمی‌شود.

رئیس هیئت مدیره انجمن حامی خورشید با گلایه از اینکه مسؤولان بیشتر شعار می‌دهند و حتی حاضر نیستند وقت ملاقات به زنان جانباز بدهند، افزود: دردها باعث ضعیف شدن اعصاب و افسردگی در زنان می‌شود، البته ما با درد کنار آمدیم، همدم ما شده وقتی که درد نداریم تعجب میکنیم. ما توقع چندانی نداریم صرفا می‌خواهیم که جایگاه و ارزش زنان جانباز و ایثارگر و همسران شهدا دیده شود.

رشادت‌های زنان در حال فراموشی است

بردبار بیان کرد: رشادت‌های زنان در حال فراموشی است و درد و رنج آنها نیز در حال ظاهر شدن، اما ما علارغم کمبود بودجه و حمایت ضعیف مسؤولان ذی ربط ، برنامه‌های متنوعی را با مشارکت خود خانمها اجرا و کلاس های ورزشی ، هنری و مشاوره ای برگزار میکنیم و به سفرهای تفریحی و زیارتی میرویم.

رئیس هیئت مدیره انجمن حامی خورشید با بیان اینکه کشور آلمان بعد از جنگ جهانی دوم و تا چند نسل بعد از مجروحان جنگ و بازماندگانش حمایت می‌کند، گفت: 16 سال است که ما فعالیت می‌کنیم اما انجمن دیگری با یک سال سابقه بیشترین امکانات را بهرمند می شود چرا که نفوذ دارد در واقع هرکسی رابطه داشته باشد کارش انجام میشود، ما نمیخواهیم رودر روی کسی باشیم، همیشه خواستیم که باری را از دوش بنیاد شهید برداریم اما توقع داریم که بنیاد شهید نیز عادلانه رفتار کند.

وی یادآور شد: برخی از زنان جانباز مشکلات جسمانی و نیاز به خدمات درمانی دارند، مثلا فردی سوختگی شدید دارد و برای زیبایی‌اش هزینه دریافت نمیکند، بیمه هم می‌گوید خودت هزینه عمل را پرداخت کن بعدا مدارکش را بیاور اما معلوم نیست بنیاد شهید پرداخت کند یا نه.

بردبار با اشاره به اینکه برخی از زنان جانباز مشکلات اقتصادی دارند، گفت: همسران جانباز متوفی نیز حقوق و مزایای کمی را دریافت می‌کنند.

حاجیه پرنداخ دیگر بانویی است که در 14 سالگی جانباز انقلاب اسلامی شده و حالا علاوه بر نقش همسری و مادری مطالبات زنان جانباز، ایثارگر و همسران شهدا را نیز از طریق انجمن حامی خورشید، پیگیری می‌کند.

این بانو به همراه خانم ربیعی اولین بار مدارک زنان جانباز و ایثارگر را با اجازه مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران فارس از بایگانی تحویل گرفته و به سراغ آنها می‌روند تا همانطور که پرونده‌های خاک خورده را در معرض دید قرار دادند، گرد غربت از این شیر زنان را نیز بزدایند.

مدیرعامل انجمن حامی خورشید با اشاره به اینکه به صورت ماهانه یک میلیون و 200 هزار تومان از طرف بنیاد شهید به زنان جانباز پرداخت می‌شود، ادامه داد: حق اولاد و حق مسکن به زنان جانباز و ایثارگر تعلق نمی‌گیرد، تحت پوشش بیمه سلامت هستند اما مثل سابق حمایت نمی‌شوند و گلایه‌های زیادی هم از بیمه دی داریم.

وی افزود: به دلیل افزایش سن مشکلات جسمی زنان جانباز بیشتر می‌شود و از لحاظ روحی نیز حساس و تحت فشار هستند اما ما تلاش می‌کنیم که در قالب اجرای برنامه‌های آموزشی، فرهنگی، ورزشی به توانمندسازی زنان کمک کنیم.

پرنداخ گفت: بعضی‌ها می‌گویند کاش ما هم جانباز بودیم، من در پاسخ به آنها می‌گویم فکر می‌کنید همین حقوقی که به ما می‌دهند برایمان مهم است؟ اینطور نیست و هیچ چیز جای سلامتی را نمی‌گیرد.

وی ابراز داشت: منظورم به خودم نیست اما جانبازها دل بزرگی دارند، با گذشت هستند و به نظرم ظرفیت جانبازی را داشتند که خداوند به آنها توفیق را عطا کرده است.

ما به دنبال سهم خود از سفره انقلاب نیستیم!

این بانوی جانباز انقلاب تصریح کرد: ما مثل دختر فلان مسؤول نیستیم که به دنبال سهم خود از سفره انقلاب باشیم، ما از جان مایه گذاشتیم و توقعی هم نداریم جز اینکه با کارهای تبلیغاتی نکرده، بین مردم نسبت به جانبازان و ایثارگران تفرقه ایجاد نکنند و به جانبازان زن توجه بشود.

وی که همسر جانباز جنگ نیز است، با بیان اینکه جانبازان وسیله تبلیغاتی نیستند، افزود: چرا باید کار برخی‌ها در بنیاد شهید با یک تلفن حل بشود، آن زمان که ما مرگ بر شاه می‌گفتیم، میخواستیم رابطه بازی و نفوذ نباشد.

عضو انجمن حامی خورشید تصریح کرد: بعد از 20 سال رفتم و درصد جانبازی گرفتم همسر من اوایل جنگ جانباز شد اما سال 95 درصد گرفت، ما به خاطر عقیده مبارزه کردیم.

خانم بردبار نیز گفت: خون برادر من برای این مملکت ریخته شد اما متاسفانه ایثارگری‌ها در حال فراموشی است. آنهایی که در رأس امور هستند جانباز و شهید ندادند و خانواده‌ها را درک نمی‌کنند.

پرنداخ تاکید کرد: ما به نمایندگی از زنان جانباز و ایثارگر ازخانم معلم، معاون امور اجتماعی استانداری فارس تقاضا داریم که به مطالبات این قشر از زنان توجه کند و پیگیر باشد.

این بانو در پاسخ به این سوال که آیا خاطرات شما و دیگر بانوان جانباز و ایثارگر فارس و شیراز ثبت و مستند سازی شده است تا جوان ترها نیز آشنا شوند، اظهار داشت: نه فقط بخشی از ماجرای اسارت خانم بهرامی از زنان ایثارگر شهر شیراز در کتاب «من زنده‌ام» نوشته شده است، البته وی نیز از کم توجهی‌های مسؤولان مربوطه ناراحت و گلایه مند بود. به جز این کتاب، فکر نمی‌کنم کتاب دیگری راجع به زنان جانباز و ایثارگر فارس چاپ شده باشد.

وی در توضیح نحوه جانبازی خود یادآور شد: من اهل شهر گیلان هستم، سال 57 در یکی از راهپیمایی‌ها گلوله به من اصابت کرد و دچار پارگی شکم شدم، بعد از مجروحیت شدیدی که داشتم نتوانستم ادامه تحصیل بدهم؛ آن موقع دانش آموزها سه تایی پشت نیمکت می‌نشستند و من به دلیل پارگی شکمم نمی‌توانستم بنشینم، ترک تحصیل کردم در حالی که  دلم میخواست پزشک بشوم.

پرنداخ افزود: بعد از ازدواج و صاحب فرزند دوم شدن، تصمیم به ادامه تحصیل گرفتم و تا لیسانس مدیریت فرهنگی ادامه دادم که امیدوارم بتوانم تا ارشد و دکتری نیز ادامه تحصیل بدهم.

مدیرعامل انجمن حامی خورشید با بیان اینکه مهر و محبت جانبازان، ایثارگران و شهدا نسبت به نظام و رهبری باعث پیروزی شد، تصریح کرد: برادر من جانباز شیمیایی است و مدام بدنش تاول میزند اما از حقوق جانبازی محروم است، فرزندان من با تلاش خود تحصیلات دانشگاهی را ادامه دادند و می‌ترسند جایی از من و پدر جانبازشان اسم ببرند چون بقیه می‌گویند همه دنیا را شما بردید و خوردید!

به گزارش فارس، قطعا ایثارگری و جانبازی مردان و زنان این سرزمین بدون چشم داشت بوده است، هرچند برخی‌ها سوءاستفاده‌هایی از عناوین و عکس‌های یادگاری هشت سال دفاع مقدس کرده باشند اما نباید همه افراد را به یک چشم دید. متولیان امر به ویژه بنیاد شهید و امورایثارگران همچون نهادهای دیگر عاری از خطا یا انتقاد نیست و بیان مشکلات نیز می‌تواند در جهت رفع کاستی‌ها و بهبود روند خدمات‌رسانی به قشر ایثارگر، جانباز، همسران و خانواده‌های شهدا باشد.

گزارش از سمیرا مردانی؛ دبیر گروه اجتماعی


منبع : فارس