سرباز وطن در فکه  -   سلام. به نظرم با توجه به بحرانی و بغرنج بودن شرایط منطقه، میهن عزیزمان بیش ازهرزمان دیگری نیاز به اتحاد ملی وهمبستگی میان آحاد مردم، فارغ از مشکلات اقتصادی ودیگرمسایل با تکیه براصول وقواعد اسلامی والگوبرداری از روحیات ایثارگری ائمه اطهاردارد. دراین میان نباید از لزوم عزم جدی مسئولین در به حداقل رساندن مسایل ومشکلات مردم، علی الخصوص قشرایثارگران بی ادعا که سال ها دندان روی جگر گذاشته واکنون باعنایت به کهولت سن و فشارمشکلات به جهت بهره مندی از اندک خدمات، اقدام به احرازنموده اند، غافل ماند.

حال نظربراینکه پس ازگذشت سال ها این سوال دراذهان متبادر می شود که آیا همین رزمندگان که زندگی اکثرشان مثل حقیر، تحت الشعاع روحیات مریض ناشی ازجنگ قرار گرفته، به خاطر بهانه بارمالی اندک علی رغم مصوبه های مجلس دربنیادشهید مسکوت بماند؟ آیا تعاریف حقوق بشردر قرآن این را قبول دارد؟

ضرب المثلی می گوید «دست دست را می شوید، هردو دست صورت را...» اکنون پس ازسال ها شکنجه روحی خانواده، ناشی از موج انفجارهایی که مهمترین آن درسال 63 در بمباران پادگان ابوذر سرپل ذهاب اتفاق افتاده و پس ازسال ها اقدام و احراز درکمسیون های نیروهای مسلح پرونده ام دربنیاد فعلا مسکوت مانده وهمچنان محروم ازاندک خدمات.