یکی از علاقمندان تاریخ در مطلبی نوشت: پژوهشی مختصر و قدیمی خواندم از دکتر حسن‌علی غیور از دانشگاه اصفهان با عنوان «سیل و مناطق سیل‌خیز در ایران» که در شماره ۴۰ نشریه تحقیقات جغرافیایی منتشر شده.
در این پژوهش از یک سیل مهیب سخن گفته شده که ظاهراً پرتلفات‌ترین سیل بعد از انقلاب است. به نوشته این مقاله «در سال ۱۳۶۵ هفت استان خوزستان، فارس، کرمان، بوشهر، هرمزگان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد دستخوش سیل‌زدگی شدند. در همین سال بیش از یک هشتم از خاک کشور را سیل پوشاند و ۴۳۲ نفر کشته شدند و زیان‌هایی به زمین‌های زراعتی و مساکن و دام‌ها وارد آمد.»
تعجب کردم که چیزی در این مورد تا به حال نخواندم. در شماره خرداد ۱۳۶۶ نشریه چیستا دیدم که نوشته شده این سیل به خاطر بارانی است که از روز نهم آذر ۱۳۶۵ آغاز شده و هفت - هشت روز ادامه داشته ولی خود سیل و تلفات جانی آن در حاشیه رودخانه مُند در شهرستان دشتی بوشهر در روز یازدهم آذر آمده است.
رفتم در خاطرات هاشمی گشتم که ببینم چرا توجهی نشده و فهمیدم بیش از هر چیز جنگ و به طور مشخص نزدیکی عملیات مهم کربلای چهار (که سوم دی‌ماه همان سال شروع شد) روی این سیل سایه انداخته است به طوری که حتی سفر ۲۰ آذر هاشمی رفسنجانی به منطقه سیل‌زده هم ظاهراً برای فریب و غافلگیری عراق (و بعد از سفر هاشمی به خوزستان) بوده است.