به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، روستای دورود در 5 کیلومتری مرکز شهرستان سروآباد در دامنه کوهستان کوهسالان واقع شده است، مردمان این روستا به شهامت و رشادت شهره هستند و در روزگاری نه چندان دور مردانی از این روستا به پا خواستند تا از این مرز و بوم شجاعانه دفاع کنند.

مصلح مرادی تابستان سال 97 در درگیری با ضدانقلاب پس از مبارزه‌ای مقتدرانه و نابود ساختن شماری از آنان، خود نیز ردای سرخ شهادت پوشید و به جمع شهدای انقلاب اسلامی ایران پیوست.

مصلح در اردیبهشت ماه سال 1365 در روستای بیساران مریوان در میان خانواده‌ای مستضعف و متدین دیده به جهان گشود و پس از پست سرنهادن دوران کودکی، تحصیلات خود را تا مقطع راهنمایی در روستای دورود ادامه داد اما به دلیل فقر مالی از تحصیل بازماند و به همراه پدر به کار و تلاش پرداخت و  در سال 1386 با دختری از همان روستا ازدواج کرد که حاصل این ازدواج پسری به نام ماردین بود.

مرادی برای دفاع از باورهای دینی و انقلابی خود در سال 1389 به عضویت بسیج درآمد و همگام با نیروهای سپاه سروآباد در راه دفاع از انقلاب اسلامی سربلند و بی‌محابا تا زمان شهادتش به خدمت پرداخت.

جعفر غفاریان فرمانده سپاه سروآباد معتقد است؛ داشتن بصیرت در شناخت راه صحیح یک موضوع است و توان، انرژی و انگیزه برای به منصه عمل رساندن این شناخت هم موضوع دیگر است اما شهید مصلح مرادی این دو خصیصه را در شخصیتشان جمع داشت.

حیات احمدی همسر شهید مرادی در مورد خصوصیات این شهید می‌گوید: هرچند کارش سخت بود اما آنقدر عاشق کارش بود که این سختی را به جان می‌خرید، همیشه آماده‌باش بود به محض تماس از محل کارش فوری آماده می‌شد و می‌رفت و هیچ وقت هم از کارش گلایه نمی‌کرد.

علاقه خاصی به اسلحه‌اش داشت، می‌گفت اسلحه ناموس من است و اجازه نمی‌دهم کسی وارد خاک سرزمینم شود.

مصلح آرزو داشت که ماردین انسان موفقی شود، هرچند امروز مصلح در کنارم نیست و این برایم سخت و دشوار است اما تا جایی که در توان دارمن تلاش می‌کنم که ماردین راه پدرش را ادامه دهد و فرد موفقی برای کشورش شود.

ناصر کریم‌نژاد از همرزمان این شهید گرانقدر می‌گوید: مصلح عاشق تفنگ بود، همیشه اسلحه به دست بود، یک لحظه آن را از خودش جدا نمی‌کرد، مصلح فردی زرنگ، شجاع و نترس بود همیشه حرف‌ها و رفتارش جلوی چشمم است باور نمی‌کنم که شهید شده و دیگر در کنار ما نیست.  

فواد پیری همرزم دیگر این شهید گرانقدر می‌گوید: 14ماه با شهید همرزم بودم در طول این مدت با همه افراد پادگان رفتار یکسانی داشت، با همه خوش اخلاق بود، فردی انقلابی و مردمی بود و عشق و علاقه خاصی به نظام داشت که من در کمتر کسی دیدم.

شهید مصلح مرادی رزمنده‌ای دلاور و شجاع بود که هیچگاه ترس از دشمن را به خود راه نداد و همیشه برای اکثر ماموریت‌ها، خود پیش قدم بوده و چنان انگیزه‌ای به همرزمانش می‌داد که آن‌ها را تا نزدیک‌ترین مسافت ممکن با دشمنان می‌برد.

کردستان سرزمین ناگفته‌های بسیار و مظلومیت‌های مضاعف است، شهید مصلح مرادی هنگام ناآرامی‌های دورود که توسط ضدانقلاب دموکرات در تابستان 97 رخ داد و چشم‌ها را نگران و بعض‌ها را در سینه حبس کرده بود همراه با سبزپوشان سپاه توحید به صورت خودجوش عاشقانه جنگید و خاک وطن را از چنگال دشمن رهانید و فریادهای الله اکبرش دل دشمن را به لرزه درآورد و مردانگی را به رخ همه تاریکدلان کشید.

فرشته خواهر شهید مرادی هم می‌گوید: وقتی مصلح شهید شد پشت برادرهایم، پدرم و مادرم خم شد و شکسته شد، چون مصلح پشتیبان همه خانواده بود، به همه کمک می‌کرد و همه ازش راضی بودند، یعنی هر کسی که او را می‌شناخت امروز از نبودنش ناراحت است البته این برای خانواده‌ام جای افتخار دارد که مصلح را در راه انقلاب از دست داده‌ایم اما مطمئنا نبودش برای همه ما سخت است.

غفار مرادی، پدر شهید مصلح مدام از پسرش می‌گوید و از خوبی‌های او. می‌گوید: از وقتی که پسرم گفت می‌خواهم پاسدار شوم او را به خدا سپردم و خوشحالم که برای رضای خدا و در راه خدا شهید شده است.

تا امروز هیچ کسی از مصلح بد نگفته، هرچند حدود یکسال است که مصلح شهید شده است اما هیچ‌وقت نمی‌توانم فراموشش کنم، زندگی بی او برایمان سخت است، تا روزی که بمیرم صورت مصلح جلوی چشمم است.

این بسیجی دلاور از جمله افرادی بود که در راه دفاع از ارزش‌های اسلام و انقلاب با جان و دل به میدان آمد و یادآور ایثار، شهامت و شجاعت رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است، او یادگار حماسه در کوه‌های شاهو و کوسالان است، مصلح از مال و جان و زندگی خود گذشت تا به ما درس ایستادگی و مبارزه بیاموزرد، نامش گرامی و یادش پررهرو.

شهید مصلح مرادی روز یکشنبه 6 تیرماه 95 به همراه سه همرز دیگرش در ماه مبارک رمضان برای مبارزه با گروهک ضدانقلاب این جهان را ترک کرد.