محسن افخمی از رزمندگان گردان «کوثر» تیپ 21 امام رضا (ع) در خصوص نحوه آشنایی‌اش با شهید «سید مهدی مشتاقیان» اظهار داشت: شهید «سیدمهدی مشتاقیان» مدت کمی در گردان ادوات بود و بعد به دعوت «مهدی خویشاوندی» به گردان «کوثر» آمد و در گروه ویژه مشغول به انجام وظیفه شد. حدود یک ماه قبل از عملیات «بدر» من و شهید «مشتاقیان» و 10 نفر دیگر برای شرکت در این عملیات آموزش‌های سختی را پشت سر گذاشتیم.
وی افزود: علی رغم تمرینات و آموزش‌های سخت که بعضاً شب‌ها هم انجام می‌شد، اما «سیدمهدی» با همه خستگی که داشت اما نماز شبش ترک نمی‌شد. او هر روز ۱۰ دقیقه قبل از اذان صبح، ویژه برنامه سحر را از بلندگوی نمازخانه گردان پخش می‌کرد. او مؤذن بود و بعد از گفتن اذان و مکبری نماز و خواندن تعقیبات و زیارت عاشورا، آن دسته از رزمندگانی را که به خاطر تمرینات شبانه خواب مانده بودند و موفق به حضور در نماز جماعت نشده بودند را برای انجام فریضه نماز از خواب بیدار می‌کرد. این عملکرد شهید «سیدمهدی مشتاقیان» از او برای ما یک الگوی خاص و دست نیافتنی ساخته بود چون ما هر چه تلاش می‌کردیم تا خودمان را با او هماهنگ کنیم، نمی‌توانستیم.
این رزمنده دفاع مقدس در ادامه به نحوه شهادت «سیدمهدی مشتاقیان» اشاره کرد و ابراز داشت: شب دوم یا سوم عملیات «بدر» بود که گروه ویژه برای پاکسازی جاده خندق از سمت راست جاده وارد عمل شد. برای اینکه خط شکسته شود و گردان پیشروی کند گروه ویژه نوک گردان و حالت خمیده حرکت می‌کرد چون اگر می‌خواستند ایستاده طی مسیر کنند مطمئناً هدف گلوله دشمن قرار می‌گرفتند. حجم آتش دشمن بر روی جاده خندق شدید بود. بچه‌هایی که کنار من تیر می‌خوردند سمت راست و سمت چپ به زمین می‌افتادند و این امکان برای ما فراهم نبود که توقف کنیم چون یک نفر از نیروهای گروه ویژه باعث توقف دیگر نیروها می‌شد.
افخمی خاطر نشان کرد: در شرایطی که برخی رزمندگان تیر خورده و به زمین افتاده بودند زمزمه ذکر و ناله آنها به گوش می‌رسید. در همین حین صدای ذکر یا زهرا (س) یک نفر از نیروها به گوشم رسید ولی نتوانستم بایستم و مجبور شدم مسیر خود را ادامه بدهم. بعد از پایان عملیات «بدر»، یک روز با «عباس عیسی‌زاده» فرمانده گروه ویژه خاطرات این عملیات را مرور می‌کردیم. او در خاطرات خود به این نکته اشاره کرد که صدای آن شب «سیدمهدی» هنوز در گوش من هست که مادرشان حضرت زهرا (س) را صدا می‌زد. من این مسئله را با صدایی که در حین پیشروی شنیده بودم تطبیق دادم، متوجه شدم که صدا مربوط به «سیدمهدی» بوده و ذکر یا زهرا (س) آخرین ناله‌های او بوده است.
همچنین «سیدامیر مشتاقیان» رزمنده دوران دفاع مقدس و برادر شهیدان «مشتاقیان» برگزاری محافل مختلف به نام و یاد شهدا را ضروری دانست و ابراز داشت: موجی که امروز در دفاع از حرم اهل بیت در بین جوانان دهه هفتادی و هشتادی ایجاد شده است خروجی جلساتی است که به یاد شهدا در گوشه گوشه شهرهای کشورمان برگزار می‌شود.
وی افزود: هر چند برگزاری این گونه جلسات برای ما که نسل جنگ هستیم امری طبیعی است، اما باید به این نکته توجه داشت که کم و زیاد بودن شرکت‌کنندگان در این جلسات زیاد مهم نیست، بلکه نقش تربیتی که این جلسات در پرورش نسلی جهادگر و شهادت طلب دارد حائز اهمیت است.
این رزمنده دفاع مقدس ادامه داد: شهید «سیدمهدی مشتاقیان» در ۲۳ اسفند 1363 در عملیات «بدر» به شهادت رسید. روز ۲۹ اسفند خبر شهادت او را به ما اعلام کردند. اول فروردین سال 1364 برای آخرین دیدار با «سیدمهدی»، به معراج شهدای مشهد رفتیم و ۲ فروردین هم مراسم تشییع پیکر مطهر او برگزار شد.
مشتاقیان خاطر نشان کرد: سال 1364 سالگرد شهادت «سید مهدی» را برابر روز شهادتش، ۲۳ اسفند گرفتیم. «سیدهادی» که آن زمان در حال گذراندن دوره آموزش غواصی بود و برای حضور در این مراسم سالگرد شهادت برادرش به مشهد آمد. در مراسم سالگرد برخی از نیروهای تخریب از جمله «سیدمهدی نوراللهیان»، «خدایاری» برادران «مشاری» و «موسوی» حضور داشتند. وقتی اقوام و خویشان از مزار شهید «سیدمهدی» کنار رفتند این بچه‌ها به همراه «سیدهادی» سر قبر «سیدمهدی» نشستند. «سیدهادی» بعد از قرائت فاتحه شروع به خنده کرد و این نکته را متذکر شد که سال دیگر همین موقع مراسم من است. دوستان «سیدهادی» یک مرتبه نگاهش کردند و با نگاه آنها «سیدهادی» تازه به خود آمد که چه گفته است.
برادر شهیدان مشتاقیان در پایان گفت: «سیدهادی» بدون هیچ حرف دیگری از مزار «سیدمهدی» بلند شد و رفت. رفقا هر چه علت این سخن «سیدهادی» را پرسیدند او انکار کرد و به شوخی مسئله را از سر گذراند. عملیات «کربلای5» در ۱۹ دی ماه 1365 انجام شد. «سیدهادی» در این عملیات به شهادت رسید. سه روز بعد پیکر شهید «سیدهادی» و شهدای خراسانی عملیات «کربلای 5» در مشهد تشییع و به خاک سپرده شد. بعد از برگزاری مراسم شب هفتم، چهلم شهید «سیدهادی» با روز ۲۳ اسفند سالگرد شهادت «سیدمهدی» که او یک سال قبل پیش بینی شهادت خود را کرده بود مصادف شد.