داودجواش مرندی - ۵۶ سالمه. بریدم. خسته شدم. یه کارت ایثار گرفتم در ازای ۲۱ ماه خدمت سربازی درمنطقه عملیاتی سردشت که هم بادشمن بعثی و هم با دشمن پشت سرمون کوموله و دموکرات درگیر بودیم سهم ما هرروز مردن بود نه شهادت و جانبازی، دوستان و همرزمانم و همسنگرانم در بمباران در آغوشم جان سپردند و من شدم اولین تابوت خون آلودشان.

با روحی بیمارادامه دادم  سرباز بودم وظیفه و اگر وظیفه ای هم نبود موظف دانستم خود را برای پایداری تاایران عزیزم پاینده و جاوید بماند واز ماذنه های مساجدش صدای اذان بیاید، حی علی خیرالعمل را بشنویم و عمل به خیرکنیم ماندیم و ماندیم تا ایران اسلامی بماند چون شهید نشدیم وجانباز، گمنام ماندیم!

  چون به دستورفرمانده و آموزشش به نیکی دل دادیم شیمیایی نشدیم شدیم رزمنده گمنام حالا هم یک کارت به اصطلاح ایثارگرفته ایم که درکیف مدارکمان چون خودمان که عمرمان روبه پایان است بپوسد وبه فراموشی سپرده شود ،اما خوشبحال کارتمان وشما مسئولین که بیکار و فرتوت نیستید، فرزندتان به زبان بیاد و بگوید زن نخواستیم بابا نون تو سفره تون کو کارنداریم جبهه تو به رخمون نکش، بلندشو ما رومون نمیشه به صاحبخونه بگو فعلا اجاره خونه نخواه من کارت ایثاردارم، کدومتون عید نوروز نتونستید واسه پسربچه هفده ساله تون لباس عید بخرین و خجالت بکشین ازهمون بچه که تو مدرسه ی نمونه رتبه سوم شهرستانشو آورده.

 کدومتون همسرسیده ای دارید که با همسرایثارگر بیکارش زندگی میکنه گرسنگی میکشه و مرغ رو فقط تو فروشگاه ها میبینه گوشت رو تو قصابی، میوه و شیرینی رو تو خونه فامیل، واقعا دارید که ازجده ش بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها شرمنده بشید و خجالت بکشید کجای این کاره من ایثار بوده، کجای کار شماها اسلامی بوده، واقعا یه دسته از دست اندرکاران خجالت نمیکشن به وقت شنیدن اذان سربه سجده عبودیت میگذارن، عزیزان من خدمت به خلق خدمت به خداست، واقعا فراموش کرده اید پیرجماران را که رحمت و درودخداوند به روح پرفتوحش باد، یادتان رفته است که فرمودند این انقلاب ثمره ازخودگذشتگی کوخ نشینان است، ما سربازان وظیفه همان کوخ نشینانیم، به ما هم نظری داشته باشید، بیایید برقلوب ایرانیان حکم برانید و پاسدار مملکت اسلام و امام ززمان باشید یقینا پیروزید.