فاش نیوز -  از همان  دوران کودکی، پدر و مادر دلمان را به انوار الهی گره زده بودند و این را از جانمازی که ساعتی قبل از  اذان پهن بود و انتظاری که با دعا و راز و نیاز بر سجاده عشق به پای معشوق سپری می گشت، اندک اندک آموخته بودیم.

و حکایت شیرین مادر در ماه ضیافت الهی آویزه گوشمان که "خداوند در اولین روز ماه مبارک رمضان گندمی از بهشت بر دلمان می نهد و به برکت این دانه بهشتی هیچگاه گرسنگی به سراغمان نمی آید" و ما مسرور از این گندم بهشتی، چه سرمستانه میهمان خدا می شدیم و سیر تا به وقت افطار!

از پدر آموخته بودیم که قشنگترین ماه زندگیمان ماه رمضان است و زیباترین موسیقی، نوای دعای سحرگاهی.
با این اندیشه زیبا بزرگ و بزرگتر شدیم و دانستیم  شب های قدر، بهترین روزهای این ایام است و باید داشته هایمان را "قدر" بدانیم و به راحتی از آنها عبور نکنیم.

.... و  امروز  از پس آن سال ها، می اندیشم که  زیباترین داشته های امروزمان  همانا عزیزانی هستند که در کنارشان زیسته ایم و - شرمسارانه بگویم- چه بی اعتنا از کنارشان عبور کرده ایم.

حکایت، حکایت جانبازان است و جانبازان شهیدی که سال های گذشته از وجودشان متنعم بودیم و حیف و صدحیف که امروز جایشان برای همیشه در این دنیا خالی است. افسوس چه زود دیر می شود!

شهید قبادی، شهید پاکیزه، شهید عبدالمناف، شهید آملی و..... سال ها به حضورشان دلخوش بودیم و وجودشان مایه دلگرمیمان بود؛ و گواه حقانیت راه و هدفشان صلابت و آرامشی بود که این سال ها در نگاهشان موج می زد.

چه کنیم که روزمرّگی های زندگی و بازارمکاره دنیا چنان فریبمان داده که تاریکی را نور و زیبایی تصور می کنیم و سرخوش از این غفلت ها، روزها را یکی پس از دیگری می گذرانیم و چه بی بهره از کنار یادگاران دفاع مقدس عبور می کنیم.

پروردگارا در واپسین روزهای ماه مبارک رمضان، غفلتهایمان را به پای بی اعتناییمان ننویس که خود روسیاهیم.

نثار ارواح طیبه شهدا صلوات

صنوبر محمدی