رزمنده دوران هشت سال دفاع مقدس و برادر شهید - اینجانب حدود سه سال است که در خوابگاه بسر می برم و به خاطر مریضی ریه که در سردشت آلوده به شیمیایی شدم. نتونستم از عهده خرج و مخارج بیمارستان بر بیام.

شرایط جسمی ام طوری بود به خاطر اعصاب و روان که بر اثر موج انفجار بود گرفتار شدم. بعد از تایید یگان، پرونده تشکیل و بعد از تایید کمیسیون بدوی به کمیسیون عالی معرفی شدم که هنوز جوابی نگرفتم. به ایثارگران مراجعه کردم که حداقل 400 هزار تومان به من بدید که یه کپسول اکسیژن بگیرم تا بتونم نفس بکشم. فرمودند در این زمینه بودجه ای نداریم.

کاش ما هم همون موقع رفته بودیم. این روزها رو ندیده بودیم. نمی دونم در دلمون به کی بگیم. سه ساله بچه هام خونه پدر خانمم زندگی می کنند. هیچ مردی شرمنده زن و بچه اش نشه ان شاءالله.

علی مدد.