«حمید داودآبادی» رزمنده، جانباز و پژوهشگر دوران دفاع مقدس، در صفحه مجازی خود با اشاره به ماجرای شهادت یک پدر و پسر، نوشت:

 حدود سال ۱۳۸۰، در عملیات تفحص و کشف پیکر‌های شهدا در منطقه «دهلران»، بدن استخوانی ۲ شهید در کنار هم پیدا شد؛ یکی از آن‌ها به تپه خاکی تکیه داده و پاهایش را دراز کرده و دیگری که سن و سالش کمتر بود، سرش را روی پای او گذاشته بود و به دلیل جراحت و خونریزی، هر ۲ به شهادت رسیده بودند. حالا بعد از حدود ۲۰ سال، پیکر استخوانی آن ۲ در آغوش هم پیدا شده بود.

در لحظه اول چیز عجیبی به چشم نمی‌آمد. مثل دیگر شهدا کنار هم خفته بودند؛ ولی وقتی مدارک و پلاک آن‌ها را یافتند، پیگیر ماجرا که شدند موضوع جالبی را دریافتند:

همرزمانش تعریف می‌کردند که با وجود مخالفت فرماندهان، آن‌ها حاضر نشدند یکی‌شان بماند و دیگری برود عملیات.
در هنگامه نبرد و جنگ سخت، آن‌که سنش بیشتر بود مجروح شد و در کناری افتاد، لحظه‌ای بعد فرد کوچک‌تر که زخمی شده بود به کنار آن یکی آمد و سرش را روی پای او گذاشت و...

بعد از ۲۰ سال، پدر و پسر در آغوش هم پیدا شدند و مادر، یک‌بار دیگر همسر و فرزندش را دید؛ ولی این‌بار با جسمی استخوانی در تابوتی سبک!