شهید گمنام - این روزها نبودن نام شهید در سر در برخی کوچه ها آدم را به یاد این بیت حافظ می اندازد که
وصف خورشید به شب پره اعمی نرسد!
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند...
شهید حذف شدنی نیست! سبک خیالان تلاش نکنید!
آنها که در این وانفسای عصر اطلاعات و اینترنت و بمباران اخبار، مشکلات اقتصادی و جنجال های سیاسی، نابسامانی های قوانین و ...، تهاجم فرهنگی و فرهنگ سازی های غربی، می خواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند، بدانند که هیچ چیز نیست که یک ملت هرچند تحت فشار تحریم، هرچند تحت فشارهای تهاجم فرهنگی را بتواند از یکسری اصول و ارزش های خود برای همیشه جدا کند.
آن مغز کوچک ساده انگاری که تصور کرده اگر آهسته آهسته، تک تک و پراکنده نام شهدا را حذف کند، کم کم یاد و راهشان را هم حذف خواهد کرد، سخت در اشتباه است! در تمام کوچه و پس کوچه های این شهر خانواده های شهدای بسیاری زندگی می کنند... حقایقی روشن مثل نور که با پرده تاریک هیچ مغرضی پوشانده نمی شوند!... شعله هایی روشن که سال هاست برکت و عظمت و نعمت زندگی همه مردم هستند و هیچ ذهنیتی حاضر به انکار آنها نیست! ... مگر دستانی که بخواهند این چراغ های روشن راه را با فوت خود خاموش کنند که به وعده قرآن، کلّا و هرگز نتوانند!
آن کس که چنین تصور خامی را در سر پروانیده است، چگونه می تواند مادرهای بی پسر شده، همسران بی شوهر شده و فرزندان بی پدر مانده و این قهرمانان بزرگ را انکار کند؟! آیا می تواند؟! آیا می تواند قدم های دلتنگ فرزندان شهدا و فرزندان سختی کشیده جانبازان را بر زمین کوچه های این شهر و کشور کمرنگ کند؟!
نشانه های شهدا، بازماندگان شهدا، آثار شهدا، برکات و نعمات شهدا... همه جا هستند!... نام را حذف می کنید، آیا حقایق روشن عجین با شهید هم حذف شدنی ست؟!
آن کس که نفس اماره اش به چنین منکَری او را رهنمون ساخته، بی شک درحین خیانت به مردم این سرزمین است! شهدا جان و مال و ناموس و خاک این سرزمین را نجات داده اند... آیا به خون آنها می توان خیانت کرد؟!
همه ما امنیت خود، راحت نفس کشیدن خود، زندگی بدون دغدغه و آسایش خود را مدیون شهدا هستیم... آیا به این خدمت بزرگ می توان خیانت کرد؟!
چگونه می توانند نادیده بگیرند نام این شاهدان حقیقت الهی را که عاشقانه و خالصانه در مسیر دین و انسانیت و اخلاق و ایمان فداکاری کردند!؟
نام شهید شناسنامه این ملت است. ملت شهید پرور! یعنی مردمی که توانایی و ظرفیت پرورش شهید را در دامان خود دارند... یعنی زنانی که مردانی پرورش می دهند برای شهادت! مردم با نام و یاد شهدا نفس می کشند! مادران شهید می پرورند و همسران بیدل و عاشق، مرد خود را به بزم شهادت می فرستند و بی پدری فرزندانشان را به جان می خرند!
زنان و مردانی که از عشق ها و لذت های دنیوی می گذرند تا مردم و خاک و عزت و وطن بماند!... آن وقت برخی تلاش کنند تا با دستی حقیر و پاک کنی آلوده و کوچک نام بزرگ آنها را پاک کنند؟!... اینجا زمین، خاک، ذره ذره اسفالت هایی که رویش راه می روید، در و دیوارهای این شهر و همه شهرها، گل ها، سبزه ها، پرنده ها، آسمان و حتی خورشیدش بنام شهید است...
دست حقیرتان را بکشید از آنچه در حد شما نیست و پایتان را داخل گلیمتان فرو ببرید!
آیا کار برخی به جایی رسیده که خود از درون دست به تخریب ارزش ها و ارزشی بزرگ چون ایثار و شهادت بزنند؟!... آیا تهاجم فرهنگی و دشمنی ها و غرب زدگی ها و بیگانه پرستی های برخی بس نیست که تیشه برداشته اند تا ریشه فرهنگ شهید و شهادت را نیز بزنند؟!
چقدر پست شده است آنکه عنوان مقدس، مطهر و دلنشین و تاثیرگذاری چون شهید بر دل غبارگرفته اش سنگینی می کند! ... چقدر باید دلمان تاریک شده باشد که نخواهیم نام متبرک بزرگ مردان این سرزمین بر سر در کوچه هایمان بدرخشد!
حال جامعه ای که بدون فرهنگ ایثار و ازخودگذشتگی، دفاع از وطن و ناموس، شهید و شهادت در راه خدا و ارزش ها و .... زندگی کند، چگونه خواهد بود!؟ آیا مسئولین به این موضوع فکر کرده اند که محروم کردن جامعه به ویژه نسل های بعد از جنگ که چیزی از جنگ ندیده اند و نمی دانند، چه عواقبی را برای کشور در پی خواهد داشت؟!
... شاید هم خوب می دانند و...!