محمدرضا سابقی - این جنگ (در کربلا) یک جنگ شخصی نبود. آنها چطور توانستند مردم را بسیج کنند که چند هفته تمام آهنگریها با بودجه مردمی به ساختن تیر و نیزه و شمشیر برای نبرد با امام حسین(ع) اختصاص پیدا کند؟ از ترس بازگشت حکومت علوی توانستند این کار را بکنند. حالا حکومت علوی چه حکومتی است؟ یک موردش این بود که چهار هزار نفر از مردم کوفه را-که خوارج بودند- کشته بود. لذا آن مردم نمیتوانستند با این تمدن کنار بیایند، آنها اصلاً اینقدر عدالت را نمیخواستند! یک مقدار ظلم از معاویه را قبول میکردند ولی اینهمه عدالت از علی(ع) را نمیتوانستند بپسندند.
این تمدن است که شکلگیری آن 1400 سال است که عقب افتاده است. یکوقت شما فکر نکنید که با یک اسطورۀ تاریخی به نام «حسین(ع)» مواجه هستید! بعضیها میگویند «امام حسین(ع) جایگزین «سیاوش» شده است و اساساً ایرانیها دنبال اسطورههای مظلوم میگردند؛ خصوصاً اینکه تشنهلب باشند و سرجدا!» این توهین به امام حسین(ع) است. رسماً به امام حسین(ع) گفتند که قلبهای مردم با توست ولی شمشیرهایشان علیه توست(قُلُوبَهُمْ مَعَهُ وَ سُیُوفَهُمْ عَلَیْه؛ لهوف/62)
حسین(ع) نماینده تمدنی بود که مردم پیشپرده آن تمدن را در حکومت علوی دیده بودند/ تفکر امام حسین(ع) پایگاه اجتماعی نداشت
امام حسین(ع) نماینده تمدنی بود که مردم پیشپرده آن تمدن را در حکومت علوی دیده بودند، پس معلوم بود که آن مردم به سمت این تمدن گرایش پیدا نمیکنند. از همان ابتدا همه مشاورینی که مشورت میدادند و به امام حسین(ع) میگفتد که «نروید!» آنها غیبگو نبودند که بگویند: «مردم کوفه بیوفایی خواهند کرد» آنها میدانستند که تفکر امام حسین(ع) و تفکر علوی، پایگاه اجتماعی ندارد. یعنی این تمدن شکل نخواهد گرفت. اگر یک نگاه کلان به ماجرا داشته باشیم، وقتی که میگوییم: «یا لثارات الحسین(ع)» و فریاد انتقام خون امام حسین(ع) سر میدهیم، میدانیم که این یک بحث شخصی نیست و الا مختار از آن اشخاص(قاتلین کربلا) انتقام گرفت. ما فقط سرِ مظلومیت شخص، بحث نداریم اگرچه مظلومیت شخص امام حسین(ع) به ما کمک میکند و دست ما را میگیرد و ما را در عرصه این تمدن غریب وارد میکند.
ما هنوز از مسأله مظلومیت شخصی به مظلومیت مکتب، انتقال پیدا نکردهایم/ سوگ حسینی، آغاز این راه نورانی است...
منبع: قسمتی از مقاله چرا محبین سیدالشهدا قاتلش شدند!