فاش نیوز -  بازگشت برادر جانباز، حمیدعلی صمیمی به بنیاد و پست قبلی اش به عنوان مدیرکلی بنیاد تهران بزرگ، خبر خوبی بود که به سرعت در میان ایثارگران تهران پیچید و موجب خوشحالی آنان شد. بازگشت دکتر صمیمی به محل خدمت سابقش با اینکه غیر معمول و دور از انتظار بود ولی نوعی بازگشت به اصل خویش محسوب می گردد که اتفاقا" از ایثارگر جماعت که مرامشان اقتضا می کند اسیر عادات سخیف معمول رسوب کرده در جامعه نباشند و بیشتر به خط شکنی عادت کرده اند، اقدامی قابل تحسین نیز می تواند باشد.

کمتر از دوسال پیش که خبر استعفای دکتر "حمیدعلی صمیمی" از مدیریت اداره کل بنیادشهید تهران بزرگ به بهانه انتخابش برای سکانداری فدراسیون جانبازان و معلولین منتشر شد، به جرأت می توان گفت هیچ کس تصور نمی کرد با رفتن وی و آمدن فرد جایگزینش بنیادتهران بزرگ به چنین وضعیتی دچار شود.

برای مدیریت کلان مجموعه ای کشوری، مانند بنیاد شهید در چنین شرایطی که تحریم هستیم، منابع و اعتبارات محدود است و فشار بر روی جامعه، خصوصا" جامعه هدف(ایثارگران) زیاد است، برای اداره امور و حفظ حداقلی از رضایتمندی، نیاز هست حتی با جابجایی مدیران پا به سن گذاشته با جوانان پرانرژی و با انگیزه و البته انقلابی، از تمام ظرفیت ها و توان داخلی مجموعه و حتی سایر ارگان ها و سازمان ها بهره برداری بهینه صورت گیرد تا بلکه بخشی از کمبودهای تحمیلی دشمن جبران گردد و لااقل امور اساسی ایثارگران معطل نماند.

بنابراین با استعفای دکتر صمیمی از مدیریت بنیاد تهران، انتظار این بود که فردی توانمند و مدیر که اگر بالاتر از او نیست، اقلا هم سطح او باشد؛ اما متأسفانه فردی از مدیران رده پائینتر بنیاد که معلوم نیست اصلا" چگونه و با چه معیاری در سطح مدیریتی بنیاد حضور یافته است، بجای مدیر قبلی تهران بزرگ، با اینهمه مسایل، مشکلات و پیچیدگی هایش منصوب شد. او با دست خالی از منابع و امکانات و توان مدیریتی پا به عرصه گذاشت و در نشست ها اولیه با اقشار مختلف ایثارگران و جانبازان دردمند هم، با اینکه گفته اند «ابرو گشاده باش چودستت گشاده نیست» اما بسیار پر ادعا و مدعا ظاهر شد؛ طوری که نه تنها نتوانست با نرم زبانی، سختی معیشت و درمان ایثارگران را تحمل پذیرتر کند بلکه هربار با جانبازان و ایثارگران نشست و برخاست داشت، موجب رنجش آنان را نیز می شد. اینگونه بود که چیزی نگذشت اکثر ایثارگران و حتی برخی از مدیران بنیاد هم به اشتباه بودن چنین انتصابی پی بردند.

ضعف شدید در نحوه مدیریت آقای نادر نصیری بر بنیاد شهید تهران بزرگ آنهم طی 19 ماه کاملا محسوس بود و تقریبا ایثارگران تهرانی را به اعتراض وا داشته بود، نکته ای که مدیرکل حراست بنیاد که خود فرزند شهید می باشد در جلسه ای به آن اذعان کرده بود و انتظار می رفت که جایگزین بهتری را به جای وی برگزینند، ولی هیچ یک از ایثارگران تصور نمی کردند که فرد جایگزین، دکتر صمیمی، یعنی کسی باشد که قبلا" از ایثارگران نمره قبولی گرفته است. صمیمی بار دیگر به بنیاد بازگشت، آنهم برای مدیریت بنیاد تهران بزرگ.

حال که حمید علی صمیمی به خانه خود یعنی بنیاد تهران بزرگ بازگشته است امیدواریم با حسن خلق، روی گشاده و ارتباط خوب و گسترده ای که او با دیگر نهادها و سازمان ها، و همچنین شناختی که از ایثارگران و مشکلات آنان دارد، شرایط بهتری برای ایثارگران رقم بخورد و ذهنیت خوبی که در میان ایثارگران نسبت به مدیریت و شخصیت این مدیر موفق وجود دارد حفظ و ریشه دارتر گردد. ان شاءالله

محمدرضا عسکری