همه ما می‌خواهیم در دنیا باشیم و زندگی کنیم، این یک تمایل انسانی است، اما در همین دنیا کسانی هم بودند و هستند که زندگی‌شان را وقف پیشرفت و دفاع از کشورشان کردند. شهید «حسن طهرانی‌مقدم» نیز از جمله این افراد بود. او در نوع خودش یک خلقیات جالبی داشت که اگر نگوییم منحصر به فرد، اما نادر بود. در روز‌های سختی که صدام شهر‌های کشورمان را بمباران و موشک‌باران می‌کرد و ما به دلیل اینکه فاقد توان موشکی بودیم، امکان دادنِ پاسخ متقابل به دشمن را نداشتیم، حسن طهرانی‌مقدم دست به کار شد.
در روز‌های آغازین جنگ، سپاه یک نهاد خودجوش و مردمی بود که با امکانات بسیار کمی به وجود آمده بود که ابزارهای ساده‌ای همچون کلاشینکف، آرپی‌جی ۷ و... را برای دفاع از کشور داشت. سپاه فاقد توپخانه بود. در شرایطی که سپاه توپ و تجهیزات نداشت، حکم فرمانده توپخانه سپاه را به حسن طهرانی مقدم دادند. برخی برایشان عجیب بود که بدون تجهیزات و ادوات چطور می‌شود، فرماندهی کرد، اما حاج حسن به سمت دشمن اشاره کرد و گفت «توپخانه ما آنجاست» مدتی از این موضوع نگذشته بود که عملیاتی انجام شد و رزمندگان توپ‌های دشمن را به غنیمت گرفتند. پس از این اتفاق، توپخانه سپاه راه‌اندازی شد.
دو ماه بعد از راه‌اندازی توپخانه سپاه، ضرورت وجود واحد موشکی سپاه احساس شد. به سرعت این واحد نیز راه اندازی و شهید طهرانی مقدم مسئول واحد موشکی شد. وی برای راه اندازی واحد موشکی به چندین کشور سفر کرد و تعدادی موشک خرید و همچنین از تجربیات آن‌ها استفاده کرد. آرام آرام یگان تولید موشک در سپاه راه اندازی شد.
شهید طهرانی مقدم معتقد بود که می‌توانیم خودمان موشک بسازیم به همین خاطر از سردار محسن رضایی که آن زمان فرماندهی سپاه را بر عهده داشت، درخواست کرد که یکی از موشک‌ها را مورد بررسی قرار دهد تا مهندسی معکوس بر روی آن صورت گیرد.
وی روی آموزش جوانان بسیار تاکید داشت. او مجموعه تحت فرماندهی‌اش را با همکاری جوانان هدایت می‌کرد. همزمان نیز مسئولیت یگان موشکی سپاه را بر عهده داشت. از این طریق او در همان دوران جنگ، خط تولید موشک‌های اسکاد را راه‌اندازی کرد. او همچنین موشک‌هایی با برد بلند، ماهواره‌بر، سکو و ... تنها بخشی از دستاورد‌های شهید طهرانی مقدم است. وی در ماموریت‌‍‌هایش موفقیت‌هایی بدست آورد که مورد تایید، ولی امر زمانش قرار گرفت.
یکی از خصیصه‌های شهید طهرانی مقدم، تواضع وی بود. او زمانی که برخی یگان‌های سپاه را راه اندازی کرد، هرگز نگفت که یک یگانی راه انداخته‌ام که به اسم من ثبت شده است. او تنها می‌خواست به تکلیفش عمل کند. این شهید بزرگوار برای تمام مسئولان کشور، جوانان، نسل امروز و نسل بعدی الگویی است که باید بازشناسی شود. این شهید بزرگوار به درجه‌ای از اخلاص رسیده بود که خدا را با تمام وجودش حس می‌کرد و خداوند نیز دریچه‌های معرفت را در این حوزه به روی وی باز کرده بود.
این شهید بزرگوار وقتی کاری را می‌پذیرفت، همه جوانب آن را رعایت می‌کرد، به همین خاطر تمام اطرافیانش به او اعتماد می‌کردند و جذب او می‌شدند. اوایل جنگ که سنگین‌ترین سلاح ما خمپاره ۱۲۰ بود، شهید طهرانی مقدم مشکلات را سر و سامان داد و این سلاح را به یکی از ابزارهای فشار بر دشمن تبدیل کرد. او به کارش اهمیت بسزایی می‌داد. انرژی او در کارش از سال‌های اول تا زمان شهادتش یکسان بود. در برخی مواقع نیز انرژی و فعالیت‌هایش شدت بیشتری می‌گرفت.
وی پس از اتمام جنگ سمت‌هایی همچون جانشینی نیروی هوا فضای سپاه و رئیس سازمان جهاد خودکفایی سپاه را بر عهده داشت.
سرانجام حسن طهرانی مقدم «پدر موشکی ایران» مزد زحماتش را ۲۱ آبان ۹۰ گرفت. او حین انجام یکی از آزمایش‌های موشکی به یاران شهیدش پیوست. این شهید بزرگوار بسیار متواضع بود و با اخلاق و خلق و خوی محمدی در دل همه مسئولان جا داشت. او دوست داشت گمنام فعالیت کند و گمنام از این دنیا برود. به جز گروهی از خواص سپاه کسی او را نمی‌شناخت. به دلیل طبقه بندی مسائل نظامی هر چه درباره او گفته شود، در شان او نخواهد بود و همچنان ناشناخته باقی خواهد ماند.
بزرگی شخصیت و فعالیت‌های شهید آنجایی مشخص می‌شود که رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره وی نوشته‌اند «دانشمند برجسته، پارسای بی‌ادعا» که ایشان برای هیچ شهید دیگری لفظ دانشمند را به کار نبردند.