پس از دو هفته اتفاقات ناگوار و پشت سر هم و آزمون‌های سخت ملت ایران در عرصه جهانی و بعد از آن داخلی، اقامه نماز جمعه توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی برای همگان از اهمیت خاصی برخوردار شد. نمازی که بیش از گذشته و قبل از دوستان، دشمنان نظام و انقلاب اسلامی را به خط کرد تا گوش به‌زنگ شنیدن فرمایشات معظم‌له باشند.

به محض اعلام امامت رهبر معظم انقلاب اسلامی برای اقامه نماز جمعه 27 دی، اغلب مردم تصور بر آن داشتند که شاید ایشان قصد دارند در این نماز ابعاد پنهان و مرموز هدف قرار گرفتن هواپیمای مسافربری را فاش کنند و غائله را به اتمام برسانند اما با برگزاری نماز آنچه که بیش از دیگر تفاسیر به ذهن متبادر می‌شود این است که حضرت امام خامنه‌ای چونان جد بزرگوار خود که در صحنه کربلا پس از شهادت قمر منیر بنی‌هاشم بیشتر به تفقد و محبت به اهل حرم پرداختند، مردم را گرد آوردند تا هم دل‌های آنان را به انفاس الهی خود گرم کنند و هم یک انسجام و وحدتی را بین جبهه مقاومت جاری سازند.

پس از شهادت مظلومانه سردار ملی سپهبد شهید حاج «قاسم سلیمانی»، یک آشفتگی و تشطط خاطری بر دل‌های مردم در جبهه مقاومت مستولی شد که با تشدید آن در قضیه سقوط بوئینگ اوکراینی، کسی جز مقام ولایت نمی‌توانست برای دل‌ها سکینه و آرامشی فراهم کند.

نماز جمعه پیشین فارغ از دستاوردهای سیاسی و جهانی خود، یک تجدید قوا بود، برای اینکه مردم مقاومت را به خود آورد، که پس از دو هفته گریه و مویه بر سردار خود، حالا زمان جمع کردن احساسات و تسلط بر حواس است تا هم از شخصیت فراملی حاج قاسم بهره ببریم برای تقویت جبهه مقاومت و هم به گونه‌ای رفتار کنیم تا راه و سیره آن شهید عزیز بیش از قبل صیانت شود.

حضور به موقع حضرت امام خامنه‌ای در میان یاران سینه‌سوخته و داغ‌دیده مانند خون تازه‌ای در شریان‌ جبهه مقاومت جاری شد تا هلهله و شادی دشمن برای زدن سردار مقاومت، بیش از این به درازا نکشد و همگان بدانند که اصالت و صیانت راه جبهه مقاومت از آن خداست و با رفتن یک خدمتگزار این چراغ به خاموشی نخواهد گرایید و صد البته شهادت هر رزمنده در این جبهه بر درخشش و نورانیت مسیر مقاومت خواهد افزود.