محمدرضا عسکری - به دنبال اجرای قانون اصلاح قیمت حامل های انرژی و به تبع آن، اقدام ناگهانی و شوک آور دولت در آبان ماه سال جاری و همینطور اجرایی شدن موضوع سهمیه بندی سوخت و فعال شدن کارت های سوخت خودروها، این بحث از جوانب مختلفی توسط کارشناسان ذیربط مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

با اجرایی شدن طرح سهمیه بندی سوخت(بنزین) خودروها، بسیاری از اقشار که شغل و گذران زندگیشان ارتباط مستقیم با خودرو و بنزین دارد دچار تنگناهایی در این ارتباط شدند از جمله تاکسی دارها، وانت بارها، رانندگان و دارندگان آمبولانس ها، تاکسی سرویس ها و سرویس های مدارس، معلمان شاغل در مناطق صعب العبور و روستایی، قایق های ماهیگیری و ... درمورد بعضی از این موارد مانند تاکسی ها و وانت بارها از ابتدا تمهیداتی اندیشیده شده و سهمیه خاصی برایشان درنظر گرفته اند. بعضی موارد مثل سرویس مدارس و معلمان مناطق را هم بعدا" اضافه کردند؛ اما در این میان اقشاری مانند جانبازان و معلولان جسمی و حرکتی که شرایط بسیار خاصی دارند و از وسایط نقلیه عمومی مثل مترو، تاکسی و اتوبوس هم نمی توانند استفاده کنند و درعین حال متأسفانه با وجود شرایط ویژه ای که دارند و برای همه نیز مشخص و قابل درک است، معمولا کمتر دیده می شوند.

با اینکه تشکل های ایثارگری و انجمن ها و سازمان های امور معلولان از همان ابتدا تلاش خود را برای طرح مشکلات ایجاد شده برای این دو قشر و درخواست اختصاص سهمیه مناسب برای آنان آغاز کردند اما پس از افزون بر یک ماه، دولت و ستاد سوخت نهایتا"در اقدامی ناقص، تحقیرآمیز و اعتراض برانگیز اعلام کردند که 40 لیتر برای این دو قشر مظلوم سهمیه ویژه اختصاص داده اند که آن هم هنوز در حد اعلام باقی مانده است.

طبق آخرین خبری که در این مورد منتشر شد قرار بود از اول بهمن ماه با صدور کارت های ویژه برای جانبازان و معلولانی که خودرو آنان پلاک ویژه دارد، سهمیه اختصاص یافته به کارت سوخت آنان واریز گردد اما طبق آخرین اطلاعات، تاکنون هیچ یک از جانبازان و معلولان کارت سوخت جدید را دریافت نکرده اند. جالب تر این که دست اندرکاران با بی تدبیری تمام، قبل از اینکه کارت های جدید را بین واجدان شرایط توزیع کنند، کارت های عادی قبلی را سوزانده اند و از اول بهمن ماه این دوقشر نمی توانند از هیچ سهمیه ای چه عادی و چه ویژه استفاده کنند و ناچارند از بنزین با قیمت آزاد 3000 تومانی استفاده کنند.

از طرفی با اعلام تبلیغاتیِ موافقت دولت با این افزایش تحقیر کننده سهمیه ناچیز 40 لیتر برای هر جانباز و معلول، یعنی به ازای هر زوز، یک و 33 دهم لیتر! تعدادی از تشکل های ایثارگری از جمله انجمن جانبازان نخاعی با ارسال نامه ای به بنیاد شهید و دولت، اعتراض شدید خود را به افزایش تخصیص یافته سهمیه سوخت به جانبازان اعلام داشتند و آن را ناکافی دانسته و به عنوان صدقه به خودِ دولتیان بخشیدند.

در این که این مقدار افزایش سهمیه غیرکارشناسی بوده و بدون مطالعه واقع گرایانه ابلاغ شده است شکی نیست. لیکن برای همین چندرغاز سهمیه ای، که اختصاص یافته سئوالات و شبهات فراوانی اذهان جامعه ایثارگری و جانبازان را به خود مشغول کرده است.

1) اینکه افزایش 40 لیتری سهمیه سوخت جانبازان و معلولان بر چه مبنایی بوده است؟

2 ) چرا این افزایش قطره چکانی، صرفا شامل جانبازان و معلولانی شده که خودرو آنها پلاک جانبازی است و به دیگر جانبازان که به هر دلیلی نمی توانند و یا نخواسته اند از پلاک جانبازی برای خودروشان استفاده کنند، تعلق نمی گیرد؟

3) چرا نسبت به انسداد(سوزاندن) کارت سوخت مشمولان این طرح(پلاک ویلچری) اقدام شده است، در حالی که هنوز بر اساس اعلام شرکت ملی نفت ایران، کارت سوخت جدید هنوز صادر و به آدرس جانبازان ارسال نشده است؟

این اقدام بی ملاحظه مسئولین امر، باعث گردیده که جانبازان از سهمیه قانونی 60 لیتری خود که در کارت های سوختشان ذخیره شده بود نیز محروم شوند. به قول معروف از اینجا مانده و از آنجا رانده!

4) آیا امکان فنی اینکه در همین کارت های سوخت فعلی، افزایش سهمیه 40 لیتری اضافه شود وجود نداشته که مبادرت به مسدود کردن کارت سوخت خودرو جانبازان شده است؟

5) هزینه مسدود شدن کارت قبلی و صدور مجدد کارت سوخت جدید، صرفا بخاطر افزایش 40 لیتری سهمیه جانبازان و معلولان را چه کسی جوابگوست؟

6) آیا تا به حال به مخیله مسئولین بنیاد شهید و دولت خطور کرده که جانبازان با مشکل حرکتی که توان استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی را ندارند و اگر لاجرم بخواهند به کارهای روزمره خود برسند و از خودروهای عمومی(تاکسی) و حتی تاکسی های اینترنتی استفاده کنند هزینه بسیار بالایی نسبت به مردم بر آنها تحمیل می شود، با این افزایش یک لیتر و 33 دهم بنزین چقدر می توانند امورات خود را بگذرانند؟

7) دراین شرایط اقتصادی سخت، مسئولین بنیاد که متولی اصلی رسیدگی به مشکلات جانبازان را دارند و عناوین زیبا و پُر طمطراقی چون مدیرکل تسهیلات، معیشت و ... را یدک می کشند کجای این قصه هستند؟ مشاورین مختلف رییس بنیاد، معاونت های رنگارنگ بنیاد و به ویژه معاونت تعاون و معاون امور مجلس بنیاد در این زمینه چه فعالیتی کرده اند که جامعه ایثارگران و جانبازان از آن بی اطلاعند؟ خاصیت افرادی که مسئولیت ارتباط مجموعه بنیاد با مجلس و رسیدگی به تغاون و معیشت جانبازان را دارند، چیبست؟

8) البته در اینکه تشکل های ایثارگری هم در این زمینه قصور و کوتاهی داشته اند شکی نیست و نیز جای تامل دارد. چرا که صرفا ارسال نامه و شکوائیه، بدون پشتوانه و پیگیری آن نمی تواند کافی باشد و باید برای رسیدگی به موضوع و فشار به مسئولین بنیاد برای توجه جدی تر به مشکل سوخت و کارت های سوخته شده خودرو جانبازان اقدامی صورت دهند. مگر اینکه متاسفانه بخاطر ملاحظاتی، تساهل و تسامحی در کار باشد که از پیگیری جدی آن اجتناب می کنند!