جانباز رمضانعلی کاوسی - در آیۀ 11 سورۀ رعد می خوانیم: «خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند.»

 به گفتۀ سخنگوی شورای نگهبان «حدود 90 نفر از اعضای مجلس دهم به علت جرایم و سوء استفاده‌های مالی تأیید صلاحیت نشدند.» 45 نفر هم که خودشان ثبت نام نکردند!!!

 امروزه در موارد متعددی پیشرفت کشور از ریل خارج شده و بذر ناامیدی در دل مردم مستضعف جوانه زده است. تنها دولت و بعضی از مسئولین ناکارآمد مقصر این پسرفت نیستند. بعضی از نمایندگان بی تفاوت هم در ظلمی که به مردم روا شده مقصرند. من به عنوان یک شهروند از نمایندگان مجلس دهم می پرسم. چرا برجام به این مهمی را فقط ظرف 20 دقیقه تصویب کردید؟ چرا نتوانستید جلوی خود رأیی و قانون گریزی بعضی از وزرا را بگیرید؟ چرا در چهار سال گذشته فقرا فقیرتر و اغنیا پولدارتر شدند؟ چه کسانی به جز شما که به عنوان وکلای ملت از بیت المال حقوق می گرفتید، وظیفه داشت جلوی این بی عدالتی را بگیرند؟

 هموطنان عزیز! می دانم از این همه بی عدالتی خسته شده اید، اما رأی ندادن و قهر با انتخابات وضع را از این که هست نیز بدتر می کند. آیا در دورۀ قبل کسی به جز خود ما مردم نبودیم که با بی بصیرتی بعضی افراد را روی صندلی سبز مجلس نشاندیم که لایقش نبودند؟! مطمئن باشید اگر ما در انتخابات شرکت نکنیم، افراد مصلحت اندیش و نان به نرخ روز خوری هستند که بر اساس منافعشان پای صندوق رأی حاضر شوند و انتخاب کنند کسانی را که نباید انتخاب شوند.

 وقتی عده ای از ما به خاطر ملاحظات جناحی و سیاسی یا خویشاوندسالاری افرادی را روانۀ مجلس کردیم که لایق این مسئولیت نبودند، نتیجه این شد که مجلس دهم در وظیفۀ اصلی اش که قانون گذاری و نظارت بود خوب عمل نکند. در مجلس دهم در بیشتر موارد، گرو کشی و بده بستان های اقتصادی بین وزیر و نماینده، امری کاملاً عادی شده بود. دیدیم نماینده ای امروز نامۀ استیضاح وزیر را امضا می کرد، فردا با ملاحظاتی امضایش را پس می گرفت. امروز فلان وزیر را استیضاح می کرد، فردا همان شخص را برای یک وزارتخانۀ دیگر با رأی بیشتری برمی گزید! مگر قحط الرجال بود که وزیر استیضاح شده را دوباره انتخاب کردید یا کاسه ای زیر نیم کاسه داشتید؟ شما وکیل ملت بودید یا کار چاق کن دولت!؟

  هموطنان عزیز، به نظر شما نمایندگانی که بیشترین دغدغه شان استفاده از رانت، فروش اطلاعات و پر کردن جیب خود و اطرافیانش باشد، می توانند درد مردم داشته باشد؟ نماینده ای که خودش قانون گریز است، چگونه می تواند نظارت کند که برادر یا بستگانِ فلان مسئول رده بالای مملکت دزدی و اختلاس نکند؟

 رأی ما حق الناس است. برگه ای را که ما داخل صندوق آرا می اندازیم می تواند با سرنوشت یک شهر و کل کشور در ارتباط باشد. اگر تفریحی و بدون تحقیق رأی بدهیم؛ اگر به صِرف اینکه فلان کاندیدا پسرخاله یا همسایۀ من است رأی بدهیم و انتخاب اصلح برایمان مهم نباشد، به خود و هموطنانمان ستم کرده ایم.

 به باور من رأی دادن های فامیلی، رفاقتی، قومیتی، جنسیتی و احساسی، آفت انتخابات سالم و به نوعی یک ناهنجاری اجتماعی است. طایفه گرایی موجب محو شدن شایستگی ها و شایسته سالاری است. متأسفانه این پدیدۀ نادرست تا اندازه ای در میان افراد تحصیل کردۀ جامعه مثل اساتید دانشگاه ها نیز رسوخ کرده است. امروزه بزرگترین رسالتی که بر دوش اهل علم و فرهیختگان جامعه سنگینی می کند همانا آگاه سازی افراد جامعه برای نفی صفت مذموم طایفه گرایی و قوم گرایی است.

 متأسفانه شماری از ما مردم با تعصبات نابجا از افرادی حمایت می‌کنیم که صلاحیت پذیرفتن مسئولیت سنگین و خطیر نمایندگی مردم را ندارند. طرفداری از فلان کاندیدا چون فامیل است! همشهری است! دوست است! از فلان خط و جناح است! چیزی جز‌‌ همان تعصب نیست.

 هموطنان عزیز، مجلس یازدهم به نمایندگانی انقلابی، شجاع و خدا ترس نیاز دارد. ما نباید به کسانی که عملاً دغدغۀ نظام، رهبری و مردم را در سر ندارد اجازه دهیم به مجلس شورای اسلامی ورود کنند. بیاییم با تحقیق کامل، فقط و فقط به خاطر رضای خداوند و منافع عمومی کشور در انتخابات شرکت کنیم. در تبلیغاتِ انتخاباتی آلوده به گناه غیبت و تهمت نشویم و شخصیت کاندیدای رقیب را لگدمال نکنیم. مواظب باشیم در این مشارکت سیاسی مقدس، دین خود را به دنیای دیگران نفروشیم.