۲۲ فروردین ۷۸ روز شهادت یکی از جانبازان و قهرمانان دفاع مقدس و از همرزمان و همراهان شهید حسین علم الهدی در هویزه است.

«شیخ شویش بوعذار» اهل شهرستان هویزه، بزرگ طایفه بنی ساله و همرزم شهید علم الهدی و شهدای هویزه بود. او در جریان عملیات حسین علم الهدی مسوول بازگرداندن اسرا به عقب بود؛ لذا در معرکه شهادت دوستان و همرزمانش حضور نداشت. او بعد‌ها در سال ۶۲ در عملیات خیبر بر اثر حملات شیمیایی دشمن بعثی مجروح شد و پس از ۱۷ سال جانبازی و مجاهدت به همرزمان شهیدش پیوست و پیکر پاکش در کنار یادمان شهدای هویزه آرام گرفت.

در کتاب «آیه‌های سرخ هویزه» درباره این شهید آمده است: «اولین بار بود که هویزه محاصره می‌شد. هیچکس نمی‌دانست چه می‌شود. شیخ، اما بی هراس نشسته بود توی خانه. مبارز بود و نترس. تانک‌های عراقی رسیدند پشت در. می‌خواستند شیخ را ببرند. نشانی خانه اش را داشتند، اما قیافه اش را نمی‌شناختند. هرکس دیگر بود شاید از ترس این که با تانک آمده اند دنبالش، جا می‌زد. اما شیخ!... خیلی محکم و عادی رفت در را باز کرد و گفت: «چه می‌خواهید؟ کسی که دنبالش هستید چند دقیقه قبل از اینجا فرار کرد. دیگر اینجا نیست.» عراقی‌ها ریختند همه خانه را گشتند. اما شیخ را نشناختند. شیخ محکم ایستاده بود و نگاهشان می‌کرد.

پانزدهم دی ۵۹، روز خنده ما بود و گریه دشمن. بچه‌ها پیروز شده بودند. کُلی بعثی کشته و اسیر توی چنگ مان بود. حسین علم الهدی از خوشحالی روی پا بند نبود. شیخ شویش آمد پیش حسین برای تبریک پیروزی. سید حسین، اما با لحنی خاص گفت: «شیخ، حالا به من تبریک نگو. تبریک مال وقتی است که با همین تانک‌ها کربلا را فتح کنیم.» راست می‌گفت؛ حالا سال‌هاست حسین و شیخ و این بچه ها، کربلای دل خیلی‌ها را فتح کرده اند.»