مسعود نیک ابدی - سال ۵۹ =۱۷ دی ، روز فراموش نشدنی زندگیم!

 روزی که فرمانده یگانم جلو چشمام تو تانک سوخت. با عقب نشینی خودمونو به کرخه کور رساندیم.

خیانت بنی صدر نامرد باعث محاصره ما شده بود.

هوا گرگ و میش شده بود. دیدم یک گروه از بچه های بسیجی و سپاهی و مردمی دارن میرن به سمت دشمن.

حدود ۷۰ یا ۸۰ نفری بودن. گفتم کی ان اینا.

گفتند دانشجوهای پیرو خط امام از نیروهای شهید علم الهدی هستن.

اونا بودن که جلو سه لشگر عراق مردانه ایستادن تا محاصره تبدیل به سقوط اهواز نشه.

روحشون شاد