جواصاری  - سلام. خدا را شکر که اکثر جانبازان همانند سایر ایثارگران مشمول ماده 38 شدند و معوقات آن هم کم‌کم در حال پرداخت است. اما من جانباز 70 درصد گله‌مندم. دلی دردمند دارم. از اول جانبازی که سال 61 بود تا کنون خیلی بی‌عدالتی دیدم. اما همه را نادیده گرفتم و اعتراضی نکردم؛ برای اینکه در شأن جانباز نمی‌دانستم؛ لذا تحمل کردیم و دم نزدیم. ولی این ماده 38 بد جوری مرا اذیت می‌‌کند. این ماده 38 چرا نباید به ما تعلق بگیرد.

سال 1381 بنیاد بدون هماهنگی و درخواست بنده، ما را به کمیسیون پزشکی فرستاد و همان جلسه اول برای ما حکم حالت اشتغال صادر کردند. بنده چون اعتقادی به حالت اشتغال نداشتم، تا کنون که سال 99 است از حکم حالت اشتغالم استفاده نکردم و همچنان در محل کارم مشغول فعالیت هستم. حالا سپاه می‌گوید چون حکم حالت اشتغال روی پرونده‌ات هست، مشمول ماده 38 نمی‌شوید. این چه عدالتی است؟ الان که 55 سال دارم. چند عروس و داماد و نوه دارم و زندگی خیلی سخت‌تر از قبل شده است. الان بیشتر از قبل و بنا به دلایل زیادی، بیشتر به پول ماده 38 نیاز داریم. البته خدا لطفش را از ما دریغ نکرده و هوایمان را دارد. خدا را شکر. ولی چرا و چرا ماده 38 شامل ما نمی‌شود. حکم کمیسیون را که ما درخواست نکردیم، از حکم که استفاده نکردیم، این حکم که برای ما نفعی نداشته است. فلسفه صدور حکم این بوده که جانباز از منافعش بهره‌مند شود؛ ولی من که حکم را اجرایی نکردم.

جواب می‌دهند چون حکم صادر شده است، شما مشمول ماده 38 نمی‌شوید. آیا این عدالت علوی است؟ چرا حکم را لغو نمی‌کنند؟ نعوذبالله حکم خدا که نیست. چه حکم‌هایی که لغو می‌شود. پس چرا این حکم را نمی‌شود لغو کرد؟ واقعا چرا هیچکس به فکر من و امثال من نیست؟ واقعا دیگر این بی‌عدالتی‌ها بس نیست؟ واقعا چنین تبعیض‌های علنی بین فرزندان خودش، شایسته نظام است؟

حالا که پیری به سراغمان آمده است، دیگر تحمل این بی‌عدالتی‌ها نیز برایمان سخت شده است. زندگی فشارهای خودش را دارد. نفس‌های آخرمان را داریم می‌کشیم. این تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها کی تمام می شود.

امیدوارم عزیزانی که با سرداران ارتباط دارند و صاحب نفوذند و برای حرفشان ارزش قائلند، برای رضای خدا یک کاری هم برای امثال ما بکنند.