مسعود نیک ابدی -  باسلام؛ بیش از چهل سال مورد ظلم و ناحقی قرار گرفتم؛ فقط به خاطر خصومت شخصی فردی که سه روز بعد از تقسیم دانشکده افسری به یگان ما به عنوان فرمانده آمد وتمام مقررات آنجارا در سنگرهای سوسنگرد پیاده می کرد.

در تمام حملات یگان شرکت داشتم اما با نامه نگاری دروغ و کذب، مرا متهم ب انواع مسائل انضباطی می کرد؛ تاسال ۶۴ که از ارتش خارج شدم؛ درمدت ده سال از تمام امکانات محرومم کرد مرا؛ نه تنها، مرا بیشتر جوانان یگان را؛ با قلم نامردی، حق وحقوق خانواده من را پایمال کرد؛ تاسال ۸۰ که از طریق اطلاعات و حفاظت کشوری احضارم کردند و پس از احضار، حکم فرمانده کل قوا رهبر عظیم الشان و دوست داشتنی کشورم ولی ولایت امیرالمومنین را که درخصوص اتهاماتم منع تعقیب صادرکرده بودند را به من ابلاغ کردند.

انگار از مادر متولد شدم. با حکم معظم له به عنوان ایثارگر جنگ نائل آمدم. با تصفیه حساب درکمال ناباوری فرماندهان که منتظر حکم سنگین و شدیدم بودند، تصفیه کرده و رانندگی بین شهری با کامیون را شروع کردم ومدت شش سال بیمه تامین اجتماعی پرداخت کردم. حال که سنم از ۶۰ گذشته وقادر به دادن بیمه نیستم، برای جانبازی اقدام کرده ام که پس از معاینات پزشکی و عکس های سی تی اسکن ووو از نظر دکتران متخصص بنیاد، جانباز اعصاب و روان وموج انفجار شناخته شدم و پرونده بیماری با تاکید پزشک و آزمایشات گوناگون برای تایید نهایی به تهران ارسال شده است.

برای بازنشستگی، از تامین اجتماعی پرداخت شده خود اقدام کردم که دوسال پیش از من تقاضای میلیون ها تومن پول کردند که قادر نبودم پرداخت کنم. با این حال سوابق خدمت ارتشم را به شعبه ۷ خیابان رودکی تهران منتقل کردند.

فقط استدعا و کمک برادرانه این ایثارگر از جان گذشته و جانباز از ریه و شنوایی گوش تخریب شده که بیش از پنجاه سال مستاجرم و ریالی حقوق تا امروز دریافت نکرده ام این است که فاقد دفترچه بیمه درمانی هستم. استدعای کمک و یاری در جهت تسهیل در کارهای اداری برحق ایثارگران دارم. خواهشا یاری کنید مرا تا این عمر باقیمانده همچنان سرباز گمنام اسلام باشم.