دریاقلی سورانی (متولد ۱۳۲۵ در روستای یانچشمه در استان چهار محال و بختیاری)، یک اوراقچی ساده در آبادان بود که در جریان حمله عراق به ایران متوجه نفوذ غافلگیرانه عراقیها از رودخانه بهمنشیر شد و مسافت ۹ کیلومتری را از گورستانِ اتومبیلهای فرسوده در کوی ذوالفقاری تا نیروهای خودی را با دوچرخه پیمود و نیروها را از یورش عراقیها آگاه ساخت. وی در کشاکش این ماجرا بر اثر ترکش خمپاره مجروح شد و در راه پشت جبهه در قطار درگذشت.
در جریان جنگ ایران و عراق، پس از سقوط خرمشهر، ارتش عراق تصمیم گرفت که آبادان را نیز اشغال کند و به همین دلیل، این شهر را محاصره و از سمت کوی ذوالفقاری به سمت شهر حمله کرد.
این بخش از شهر، دور از مرکز آبادان بود و با توجه به درگیریهای فراوان، نیروهای زیادی در آنجا نبود تا آن که دریاقلی سورانی متوجه شد و با دوچرخه به سمت شهر حرکت کرد تا مسئولان سپاه را خبر کند و همانطور که رکاب میزد، فریادکنان مردم را به سمت ذوالفقاری هدایت کرد.
مردم نیز با شنیدن فریادهای التماسگونه او از خانهها بیرون آمدند و با هر چه در دست داشتند، از چوب و چاقو و بیل و کلنگ به سمت ذوالفقاری حرکت کردند. در همین هنگام، دریاقلی که دوچرخهاش پنچر شد، دید که دیگر قادر به حرکت نیست، بنابراین پیاده شده و با دویدن، خود را به سپاه آبادان رساند و موضوع را به فرماندهی سپاه گفت و نیروهای سپاه و بسیج هم سریع به سمت ذوالفقاری حرکت کرده و از سقوط آبادان جلوگیری کردند.
سورانی سپس پیاده به سمت مقر هنگ ژاندامری دوید و نیروهای خودی را از حمله عراقیها آگاه ساخت. وی در کشاکش این ماجرا بر اثر ترکش خمپاره مجروح شد و در راه پشت جبهه در قطار درگذشت. (۱۲ آبانماه سال ۱۳۵۹).
با مقاومت مردم، نیروهای عراقی در تصرف آبادان ناکام مانده و مجبور به عقبنشینی شدند. در صورت سقوط آبادان ارتش عراق توان یورش به اهواز را پیدا میکرد. سورانی در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شده است.
سفره انقلاب به خاطر مجاهدت امثال دریاقلی پهن است.
روحش شاد یادش گرامی...