جانباز بی دفاع - سلام بر بچه های جنگ

دوستان داستان ما واقعیت دیگری است که باید بر آن گریه کرد. دوستان سال شست وسه دوستی داشتم که فرمانده پایگاه جهاد فارس در آبادان بود. یک روز برای ساختن چند سنگر به پایگاه شش خرمشهر معروف به پایگاه شست (علت این تغییرنام اصابت بسیارزیاد خمپاره های شست به پایگاه بود) آمد و درحالی که باهم حرف می زدیم به من گفت آرزو کن در روزهای باقیمانده از جنگ حتما شهید بشوی و من درپاسخ به او گفتم چه دلیلی دارد؟ تا توان داریم می جنگیم.

 او درحالی که لبخند میزد به من گفت بیچاره اگر جزء شهدا نباشی چندسال ازجنگ که گذشت دردهای روحی وجسمی شما را خواهد کشت. تازه چی اگر که از درد هم نمیری، یه جوری می کشنت و من هر روز با یاد خاطره این شهید بزرگوار به خودم می گویم نکند از وضعیت بیمه دی خبر داشت و چیزی نمی گفت.

به هرحال دوستان من راهی جز مقاومت برای رضای خدانمانده شاید بلاخره یکروز رهبر گرانقدرانقلاب برایمان کاری کند چون به باقی مسئولین امیدی نیست.