با شروع جنگ تحمیلی از سوی عراق شهر‌های مرزی کشور آماج حملات و موشک باران‌ها رژیم بعث عراق قرار گرفت. این حملات با هدف شکستن اراده و روحیه مردم در عقبه بود؛ لذا در طول جنگ این موشک باران‌ها به شهر‌های دیگر کشور هم کشیده شد.

از نیمه دوم سال ۱۳۶۲ حملات صدام به شهر‌های ایران به شدت افزایش یافت. حملات موشکی در پنج بازه زمانی به اوج خود رسید و به «جنگ شهرها» معروف شد. فقط در طول ۵۰ روز ارتش صدام ۱۸۹ موشک را بر سر شهر‌های ایران فرود آورد که بیشترین حمله به حساب می‌اید.