هیئت معارف جنگ شهید صیاد شیرازی، آماری از تعداد شهدای نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال‌های دوران دفاع مقدس و همچنین قبل و بعد از آن منتشر کرده است.
ارتش جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، به بهانه وجود عناصر طاغوتی در بدنه آن، هدف آماج اتهامات بدخواهانه افراطی‌های داخلی و بیگانگان قرار گرفت؛ تا جایی که موضوع اعدام برخی از ارتشی‌ها آن هم در نماز جمعه مطرح شد؛ این درحالی بود که امام خمینی (ره) همواره به ارتش بها می‌دادند و از آن حمایت می‌کردند؛ تا جایی‌که ایشان ۲۹ فروردین را به‌عنوان «روز ارتش» نامگذاری کردند.
حمله رژیم تا به دندان مسلح بعث عراق به خاک ایران اسلامی، در حالی بود که ارتش هنوز از سازماندهی مناسبی برخوردار نبود؛ اما با این‌وجود شاهد ایثارگری‌ها و دلاورمردی‌های بزرگی از جانب رزمندگان ارتشی در همان سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی بوده‌ایم.
هیئت معارف جنگ شهید صیاد شیرازی، آماری را از تعداد شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال‌های ابتدایی دوران دفاع مقدس منتشر کرده است. همان‌گونه که این آمار نشان می‌دهد؛ تعداد ۹۱۶ نفر از کارکنان پایور ارتش در سال ۱۳۵۹ به شهادت رسیده‌اند، در حالی که تعداد شهدای وظیفه ۱۷۱۰ نفر است؛ یعنی ۸۶.۱ برابر تعداد شهدای پایور.
در سال ۱۳۶۰ تعداد شهدای کارکنان پایور ۷۵۶ نفر و شهدای وظیفه ۳۴۶۹ نفر است؛ یعنی ۵۸.۴ برابر شهدای پایور؛ در این سال علاوه‌بر عملیات‌های آفندی محدود، عملیات بزرگ «ثامن‌الائمه» برای شکست حصر آبادان انجام گرفت و بالطبع در این عملیات تعداد شهدا افزایش یافت.
سال ۱۳۶۱ تعداد شهدای کارکنان پایور نیروی زمینی ارتش ۹۴۸ نفر و شهدای کارکنان وظیفه ۵۴۸۵ یعنی ۷۸.۵ برابر شهدای کارکنان پایور است. در این سال عملیات‌های آفندی بزرگ «فتح‌المبین»، «بیت‌المقدس»، «رمضان»، «مسلم ابن عقیل» و «محرم» به اجرا درآمد.
کمترین نسبت شهدای وظیفه به پایور (۸۶.۱) با تعداد ۹۱۶ نفر شهید پایور مربوط به سال ۱۳۵۹ است و این در حالی است که جنگ در ابتدای نیمه دوم این سال آغاز شده است.
آمار فوق بیان‌گر این است که کارکنان پایور ارتش با توجه به مشکلات موجود در ارتش و به‌ویژه کمبود کارکنان وظیفه، بیشترین مجاهدت و جانفشانی را در سال اول جنگ داشته‌اند.