فاش نیوز -  وقتی می دانیم در فلان تاریخ بناست خسوف و کسوف شود یا وقتی زلزله می آید که یک پدیده ی طبیعی فهم شده توسط علم است، دیگر چه وجهی دارد که برای آن نماز آیات بخوانیم و به درگاه خداوند دست به دعا برادریم؟

 یا چرا فکر می کنیم چیزی بنام برکت وجود دارد!؟ مگر صد می تواند بیش از صد بشود؟ از این دست سوالات در اذهان نسل جوان و بسیاری از کسانی که باور سنتی و تعبدی نسبت به گزاره های دینی ندارند رواج دارد.

 قرآن اولین شرط ایمان را "یؤمنون بالغیب" ذکر می کند؛ چرا که اگر بنا باشد ظواهر، ملاک عمل باشد صرفا همان محدوده ی کوچکی که علم تجربی بدان دست یافته، قابل پذیرش است و چه بسیار حقایقی که نادیدنی اند.

 انسان در خودش نیز چنین رابطه ای را به خوبی می یابد که یکی از رهاوردهای معرفت النفس، تجربی و حضوری است.  مثلا گرچه در زمان ناراحتی بدن، روح نیز متاثر می گردد ولی به دلیل سیطره ی روح، عموما حالات آن در بدن، بروز جدی دارد.

چه بسیار خبرها که به انسان‌هایی تنومند رسید و آنان را از پا انداخت؛ حال آنکه این وضعیت با یک حادثه هم برایشان ایجاد نمی شد. چه بسیار تحقیر ها و تشرها که به مریضی افراد نیز منجر شده؛ حال آنکه صرفا اثری بر روی روح آنان داشته است.

مثال های تلقین و القاء به روح و مشاهده ی اثرات آن در بدن بسیار است و شبیه همین معادله در جهان نیز هست. گرچه اگر کسی بررسی کند، دلایل آزمایشگاهی ترشح برخی مواد در بدن و اثر آن در ضعف بدن را خواهد دید؛ ولی نمی توان منکر منشا روحی آن نیز شد..!

 یعنی هر آنچه در ظهورات طبیعی است، قابل اندازه گیری و شناخت علمی است ولی این به معنای انقطاع آن از روح هستی نیست. چنانچه قرآن می فرماید ایمان و تقوا منجر به برکات آسمانی و زمینی می شود و عکس آن نیز می تواند صادق باشد.

 وقوع خسوف و کسوف، زلزله و سیل و شیوع بیماری‌هایی چون کرونا گرچه همگی به خاطر وقوع در این جهان، از اسباب و علل این دنیایی پیروی می کنند که توسط علم، قابل دسترسی اند ولی الزاما عادی نیستند و آثار سرپنجه قدرت رب العالمین در آنها قابل رصد و مشاهده است.

 منشأ همه ی پدیده ها، چه قابل پیش بینی باشند چه نه، چه یکباره رخ دهند چه نه، چه مخرب باشند چه نه، اوست که در برخی از آنها به خاطر سنن خود او، اعمال ما نیز نقش آفرینی می کنند. اینجاست که باید مراقب اثر گناهانمان بر معادلات هستی و فعال شدن سنن خاص ابتلاء باشیم و با وقوع آنها، توبه و استعانت از او را فراموش نکنیم.

محمدرضا سابقی