جاناز مرادیفر - کاش در هر مرکزی در بنیاد یک روانشناس خبره باشه تا درد دل ما جانبازان را به دقت گوش می دادند. اگر آن روز در آن بنیاد لعنتی یک نفر بود که با متانت و صبوری به درد دل آن جانباز گوش فرا می داد، جانباز متوفی عسگری در میان ما بود. به خدای احد واحد منم خودم با سی درصد جانبازی قصد خودکشی در بنیاد کرمانشاه را داشتم که یه کارمند بنام م با یه استکان چایی سرد که سهمیه خودشه مرا آرام میکنه.

 آخر تا کی برای یه کار کوچک مثل متهمان خواهش تمنا کنیم و برای یه وام پنج تومانی ده ها بار بیاییم و بریم و آخرش هم هیچ... بترسید از خشم خدا و جانبازان... زمان آن شهیدی ناکارآمد در بنیاد واقعا" بسته بود و هیچ کاری عملا" انجام نمی دادند. صبر هم اندازه داره بالاتر از سیاهی رنگی نیست.