فاش نیوز - بنیاد شهید و امور ایثارگران در مقایسه با سایر دستگاه های دولتی از ویژگی های خاصی برخوردار است که مهم ترین آنها ویژگی معنوی و اقتصادی است.
این نهاد انقلابی بر خواسته از انقلاب اسلامی وظیفه اصلی اش خدمت رسانی به خانواده های معظم شهدا، جانبازان و آزادگان، است که در طول چهار دهه انقلاب این وظیفه را بر عهده داشته است.
ویزگی و مزیت دوم بنیاد شهید توانمندی اقتصادی است که در قالب موسسات مالی، هلدینگ های اقتصادی و... تعریف شده است. این دو بازوی توانمند را یک مغز متفکر که عبارت از مدیریت است باید راهبری کند. در طول هفت سال گذشته، مدیریت قبلی بنیاد شهید با چالش های فراوانی از لحاظ اجرایی و برنامه ریزی برای ارائه خدمات به جامعه هدف مواجه بوده است. همین امر موجب فراهم شدن نارضایتی جامعه ایثارگری و نمایندگان مجلس شورای اسلامی شده است.
در چنین شرایطی "آقای اوحدی" سکان مدیریت بنیاد شهید و امور ایثارگران را بر عهده گرفته است.
بر این اساس "درمان و معیشت" جامعه ایثارگری مهم ترین چالش هایی است که در حال حاضر وی بایستی به آنها بپردازد.
به نظر می رسد در وهله ی اول، ایشان باید یک برنامه کاری کوتاه مدت به عنوان راه حل برای خروج از مشکلات مبتلابه جامعه ی ایثارگری ارائه و در مرحله بعد اقدام به شفاف سازی اقتصادی در بنیاد کند.
در صورتی که این مدیر با تجربه ی دولتی، این اقدامات را انجام دهد می توان در مورد "توانمندی ایجاد تحّول" در بنیاد شهید و امور ایثارگران اظهار نظر کرد.
به طور طبیعی روزمره گی که برخی از نهادها و دستگاه های اداری به آن گرفتار شده اند، توانمندی و ایجاد تحول را از بین می برد و سیستم مدیریتی را گرفتار و فلج می کند.
همانطور که گفته شد، بنیاد شهید و مدیریت آن می تواند از توانمندی هایی که در دولت وجود دارد برای جذب اعتبارات در هماهنگی با مجلس شورای اسلامی بهره ببرد. در کنار آن بازوی اقتصادی بنیاد از توان بالایی برای تولید ثروت جهت پیشبرد امور جامعه هدف برخوردار است و این دو موضوع توامان می تواند بنیاد را از وضعیت موجود و گرفتار شدن در مشکلات بیشتر، چالش ها و روزمرگی نجات دهد.
اما سئوال اساسی در مورد بنیاد شهید و امور ایثارگران این است که اساسا چرا باید یک نهاد خدماتی برای خود بخش اقتصادی داشته باشد؟
شاید متولیان امر با این توجیه که از درآمد حاصله به منظور جبران بخشی از کسری منابع مورد نیاز برای رسیدگی مطلوبتر به مددجویان تحت پوشش استفاده می کنند موافق بودن بخش اقتصادی در بنیاد باشند؛ ولی واقع امر این است که دولت بیشتر مخارج بنیاد و معیشت و درمان ایثارگران را در قالب ردیف بودجه سالیانه، پرداخت می کند و اگر در این بین کسری بودجه ای دیده می شود می تواند ناشی از ناتوانی مدیران بنیاد باشد که تاکنون نتوانسته اند بخوبی پیش بینی درستی از بودجه مورد نیاز کلیت آن داشته باشند.
در این صورت هم باز قانون پیش بینی جبران کسری بودجه برای دستگاه ها را لحاظ کرده است و لذا مدیران بنیاد باید مبالغ کسری بودجه خود در بخش معیشت، بهداشت و درمان و بیمه تکمیلی ایثارگران را در قالب پیشنهاد به دولت ارائه کند و دولت هم موظف است با استفاده از سایر منابع و یا تقدیم لایحه ای آن را جبران کند. همچنین در عنوان تفریق بودجه ی تحت نظارت دیوان محاسبات مجلس شورای اسلامی شفاف سازی کند.
بنا براین به نظر می رسد وجود بخش اقتصادی در مجموعه ای خدماتی مانند بنیاد نمی تواند ضروری و منظقی باشد؛ گو اینکه بودن بخش اقتصادی با هلدینگ های گوناگون جز عاملی برای ایجاد مفسده و حیاط خلوت برای مدیران بنیاد و زمینه برای سوء استفاده ی جناح های سیاسی، نمی تواند ثمری برای جامعه ی ایثارگری داشته باشد. حتی اگر برای سرپوش گذاشتن بر فعالیت پیدا و پنهان بخش اقتصادی از نیروهای جوان، تحصیل کرده و از فرزندان معظم شهدا و ایثارگران در مدیریت بخش های مختلف آن استفاده کنند.
البته ذکر این نکته ضروری است که چند سالی است به خاطر وجود همین فسادها در بدنه ی بنیاد و بخش اقتصادی آن، دفتر مقام معظم رهبری راسا نظارت می کند ولی بازهم این موضوع نمی تواند نافی حذف بخش اقتصادی بنیاد و الحاق آن به دولت و یا واگذاری آن به بخش خصوصی باشد.
سخن آخر اینکه ایثارگران هم غالبا از وجود تشکیلات زیانده بانک، بیمه و سایر زمینه های اقتصادی که بنیاد با آن درگیر است ناراضی هستند و آن را منافی اهداف خدماتی بنیاد شهید و تمرکز این نهاد بر ارائه ی خدمات بهتر به جامعه ی هدف می دانند.