رضا مهرپور- ای کاش به دنیا نمی آمدم و در جنگ شهید می شدم، تا شاهد تبعیض در بین جانبازان نبودم.

آخر یکی نیست بگوید گناه ما جانبازان زیر 70 درصد چیست؟

بنده در حال حاضر با یک پای مصنوعی و ترکش هایی که در بدن دارم زندگی می کنم. چرا باید درد و بلای خمپاره، تیر و ترکش و بدبختی مال ما باشد و سفرهای خارجی، ماشین های آنچنانی مال آقایان مسئولان باشد؟ گناه ما چیست؟ چرا حتی به اندازه یک فوتبالیست ارزش نداریم؟

به طور مثال یک فوتبالیست قرارداد یک سال با میلیاردها تومان منعقد می کند اما منی که با پای مصنوعی و ترکش در بدن زندگی می کنم، آرزوی یک خودرو را دارم. نه برای خودم، بلکه سرم را پیش زن و بچه ام بالا بگیرم. چرا نمی خواهید به داد ما برسید؟ به خدا گناه می کنید.

مثلا" در شبکه های استانی طرف آمده به نام دورهمی برنامه زده که در آن یکی نقاشی می کشد، یکی دیگر چند استکان دستش می گیرد و تماشاگران هم کلی برای آنها هورا می کشند و دست می زنند اما ماهایی که جوانی، روح و جسم وجودمان را برای نظام گذاشتیم، چرا باید آنقدر زجر بکشیم تا بمیریم در حالی که خودتان می گویید جانبازان، رهبران نهضتند!

پس چرا تا زنده ایم به داد ما نمی رسید؟ به خدا داغون شدیم. نوش دارو بعد از مرگ سهراب چه فایده دارد؟ چرا باید یک عده از نام جانبازان و شهدا استفاده کرده و برای خود کاخ ها ساختند؟ بس است دیگر، چرا سیر نمی شوید. به خدا دلممان به حال خودمان و زن و بچه هایمان می سوزد که چرا آنها هم باید سختی و بدبختی بکشند.

آقایان مسئولان! شما از درد جانبازان چه می دانید که چه می کشند، چه دردهایی دارند. هرچی می آید مختص۷۰ جانباز درصد است پس ما چی؟ ماهایی که به دنبال درصد نبودیم. اگر بودیم که الان 70 یا درصد ۱۰۰ بودیم. شما را به همان خدایی که اعتقاد دارید، کمکمان کنید و آن قدر فرق بین ما نگذارید.

بنده جانباز ۵۰ درصد هستم و تمام روز را در خانه هستم البته از درد و بدبختی به خودم می پیچم، چرا که لیاقت نداشتم شهید بشوم.

جانبازی که برای یک وام باید هزار بار به بنیاد شهید برود و هزار تا چاکرم و مخلصم بگوید تا یک وام پنج میلیونی به او بدهند، آیا واقعا" ظلم و ستم به او و شخصیتش نیست؟ خدایا ای کاش شهیدم می کردی. چرا؟ چرا ؟

درد دارم درد.