محمدسرور رجایی در نامه‌ای خطاب به فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودین ستاد کل نیرو‌های مسلح نوشت: به یقین، اگر باور داشته باشیم که هم خون‌شریکیم و هم غم‌شریک، می‌توانیم برای فهم بهتر همدیگر دست یاری بدهیم و از گردنه‌های دشوارگذر به راحتی بگذریم.
به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، هفت روز پیش مراسم تشییع و خاکسپاری شهید دوران دفاع مقدس «نسیم افغانی» در حالی در مشهد مقدس برگزار شد که رهبر معظم انقلاب اسلامی دستور به خاکسپاری این شهید افغانستانی دوران دفاع مقدس در حرم مطهر رضوی را داده بودند.
شهید نسیم افغانی یکی از نزدیک به سه هزار شهید افغانستانی است که با شروع جنگ حزب بعث عراق علیه ایران خود را برای دفاع از ایران اسلامی به کشورمان رساند تا فارغ از مرز‌های جغرافیایی، در وطن دینی و عقیدتی خود در صحنه مبارزه حق و باطل در جبهه اسلام حضور یابد و مقابل دشمن بایستد.
پیکر نسیم افغانی پس از گذشت ۳۸ سال از شهادتش زمانی کشف شد که دشمنان بر آتش تفرقه میاد دو ملت ایران و افغانستان دامن میزدند و بازگشت او بهانه‌ای شد تا بار دیگر دوستی دو کشور همسایه به نمایش گذاشته و خاطره هزاران شهید افغانستانی جنگ تحمیلی و ده‌ها شهید ایرانی جهاد افغانستان زنده شود.
به همین بهانه و در هفتمین روز از تشییع و خاکسپاری پیکر شهید نسیم افغانی در حرم مطهر رضوی، «محمدسرور رجایی» از فعالان فرهنگی کشور افغانستان در نامه‌ای به سردار محمدباقرزاده فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودین ستاد کل نیرو‌های مسلح نوشت:
«مردم افغانستان و ایران، ملت‌هایی یگانه هستند که برای هم‌دلی‌های بیشتر شایسته است همدیگر را بهتر بشناسند. در این صورت، خواهند دانست که مجاهدان افغانستانی چگونه از ولایات مختلف افغانستان و «دشت بَکوا» و «دشت لیلی» گذشتند و در راه پر خار و مغیلان رسیدن به کعبه عشق، در جزیره مجنون به دیدار یار شتافتند. خواهند فهمید که چگونه «بهسودِ» افغانستان را رها کردند و به جبهه‌های «نوسود» ایران رسیدند. هم‌چنان درمی‌یایند که مبارزان ایرانی در دوران جهاد اسلامی افغانستان چگونه از تهران به خط مقدم جبهه در میدان و پغمان پر کشیدند.
به یقین، اگر باور داشته باشیم که هم خون‌شریکیم و هم غم‌شریک، می‌توانیم برای فهم بهتر همدیگر دست یاری بدهیم و از گردنه‌های دشوارگذر به راحتی بگذریم. اگر نیک بنگریم، شهیدان، یاری‌رسان همیشگی هر دو ملت بوده‌اند. برای نمونه، در روز‌ها و هفته‌های اخیر، رابطه میان مردم هر دو کشور دچار نامهربانی‌ها و ناملایمت‌های بسیار شده بود؛ نامهربانی‌هایی که ممکن بود دست‌آویز دشمنان مشترک ما برای تفرقه‌اندازی بیشتر شود. در این میان، نسیمی تازه آمد و حال همه ما را دگرگون ساخت.
همانا روزی که «نسیم» راهی جبهه می‌شد، هیچ آشنایی نبوده تا او را بدرقه کند، اما در بازگشت پیکرش، دو ملت شریف ایران و افغانستان، هر جا که بودند، به احترامش ایستادند و از او استقبال کردند و در جوار امام مهربانی‌ها، علی بن موسی الرضا (ع) برایش آغوش گشودند. از این پس، حجره شماره ۱۷۰ صحن آزادی، وعده‌گاه زائران بسیاری خواهد شد که همدیگر را پیدا خواهند کرد. آن‌گونه که پس از سی و چند سال گم‌نامی، شهید «نسیم»، ما را پیدا کرد.
اینجانب به عنوان عضوی کوچک از خانواده بزرگ مهاجران افغانستانی، مراتب قدردانی و سپاس‌گزاری خود را از تلاش صمیمانه شما و همکارانتان در گروه‌های تفحص اعلام می‌کنم. بی‌شک، اگر تلاش صادقانه و شبانه‌روزی شما بزرگواران نبود، شاهد خلق چنین صحنه‌هایی باشکوه از برادری میان دو ملت افغانستان و ایران نبودیم. توفیق روزافزون شما و همکاران محترمتان را از خدای شهیدان خواستارم.»