محمدرضا سابقی - پیرمرد محترمی که تو خیابون دستفروشی می‌کنه ترحم هر عابری رو میتونه برانگیزه، اما همینکه میتونه هرروز تو سرما و گرما بیاد بساط پهن کنه یعنی توانایی اومدن و موندن توی خیابون پر از دود و دم رو داره..هر چند از سرناچاری و نداریه و نشانی بارز از ظلم و تبیعضه..
خدا رو بازم شکر..
یکی از آشنایان قدیمیم می گفت: در چهل و خورده‌ای سالگی، بدون اینکه هیچوقت لب به مشروبات الکلی و مواد مخدر صنعتی زده باشم، از همه جهات بدنم در وضعیت نابسامان قرار داره.. جرئت رفتن به مهمانی‌ها رو ندارم؛حتی اگه از میزبان بدم نیاد، جرئت رفتن به مسافرت ندارم حتی اگه بودجه‌ش تأمین باشه، جرئت خوردن خیلی از خوراکی‌ها رو ندارم حتی اگه برام مفید باشه.. و هر سال اوضاع بدتر از سال قبله..
اون پیرمرد مظلوم دست‌فروش حتما" ترحم انسان رو فعال می‌کنه، و مطمئنا" نشان از شکاف هولناک طبقاتیه و اما این واقعیت هم وجود داره که هنوز به اندازه کافی به لطف خدا شاید سالمه..! یعنی با وجود همه بدبختی‌ای که ازش دیده میشه، همچنان ثروتی داره که نه مردم می‌بینن نه حتی خودش.. خانواده‌ای با چند فرزند نوجوان از روستایی ویران شده توسط سیاست های لیبرالیستی کارگزاران و رفتار برجامی اعتدالیون و امثالشون؛ پا شدن اومدن اینجا.. به خاطر ورشکستگی تولیدات کشاورزی و دامی بعلت سیاست واردات از فرانسه و چین و شرق و غرب، و بیچارگی پدر یا بابا یا همچین چیزی..!
خانواده‌ای که تا همین سال قبل هیچ محدودیت مالی نداشتن الان به وضعی دچار شدند که اومدن اینجا چندنفری تو یک اتاق محقر و نمور زندگی می‌کنند! چون توان اجاره جای بهتری رو ندارند. هر کی ماجراشون رو میشنوه سریعا یاد گردش‌های روزگار میفته و متأثر میشه..
اما تصور کنید اگه با همین شرایط، مجبور بودند هرروز یه سر به درمانگاه و کادرش هم بزنند! از عرش به فرش سقوط میکردند. با همه فقر تلخشون زندگی فعلیشون حتما سخته و فقط زنده موندنه و نه زندگی کردن..و شکی توش نیست که مظلومند. اما تا وقتی با این وضعیت نابسامان بحمدالله سالمن، جایی که روش افتادن فرش نیست، خیلی بالاتره..!.. اونایی که رو فرشن اغلب کسانی هستند که دیده نمیشن.. همه چیز از پول و مول و یا رانت دارن لامصبا، اما عذاب جسمانی چیزیه که پرادعاترین آدم‌ها رو میتونه به زانو دربیاره، حتی اگه ادعاشون فقط خداپرستی باشه.. با عذاب جسمانی میشه کافر شد، میشه از همه خدایان متنفر شد، میشه عزیزترین افراد رو هم فراموش کرد. هر چیزی ممکنه و هر تغییری در نوع اندیشیدن محتمله.
در روزهایی که حالم بده و درد دارم زندگی رو طوری می‌بینم که گویی ۴۸ ساعت بیشتر زنده نیستم، و در معدود روزهایی که هیچ دردی ندارم زندگی رو طوری می‌بینم که انگار قراره ۹۰ سال دیگه زنده باشم، و فرقی نداره هوا خوب باشه یا بد.. قدرترین فیلسوف‌ها رو هم به عذاب جسمانی دچار کنید، هرچی که گفتند و نوشتند و تدریس کردند رو پس می‌گیرن.. برای همین دلتون برای کسی که هنوز روح و جسمش سالمه خیلی نسوزه، یعنی بدبخت اول مرض های روح و مرض جسم خودتو خوب کن که هم دنیات زهر مارره!! و هم آخرتت فلاکت و عذاب ابدی.. حتی اگه متاسفانه بعضی از مردم بیچاره از لای زباله‌ها دنبال غذا می‌گردند.
با روح و بدن سالم، از خود جهنم هم میشه عبور کرد..
اما چه کنیم که بیشترمون یه مرض یا چند مرضو از مدل روحی و بعضا" جسمیشو داریم ولی متوجهش نمیشیم.
بقیه مطلبو خود شما بنویسین چون من که واقعا" فعلا" حالم یه جورائیه..!!
حالا با این وضعیت بیماری و مرض نمیدونم چی چی 19 و مرگ و میر.. رئیس جمهور بر چه منطق و اساسی میگه بریزین تو مجالس .. و کنکورو هم حتما" برین تو سالونا..!