فاش نیوز- مبنای کار مسئولان در کشور باید فرامین امام راحل و رهنمودهای مقام معظم رهبری باشد تا مردم درد کشیده از این فضای چندگانگی خارج شده و عطر عشق به انقلاب، شهدا و امام شهدا در جامعه پیچیده شود.

آغاز سخن با این مطلب است که متاسفانه گذر ایـام ما را به سمت و سویی کشیده که موضوع ایثار و شهادت که یکی از بزرگترین و مهمترین مباحث جامعه است به حاشیه رانده شده است.

آن قدر به محدودیت سوق داده اند که فردی همه ابعاد زندگیش را هزینه نموده، جان داده، خون داده، سلامتی داده، زجرهای غیرقابل تصور را متحمل شده، در بدترین شرایط ها قرار گرفته اما برای جایی که همه این دردها و آلام و رنج ها را کشیده، می شود غریبه این مهم باید مورد بحث قرار بگیرد و از این حالت حاد بیرون کشیده شود.

تعدادی که با فرهنگ ایثار و شهادت کـاملا غریبه هستند و ایامی را که کشور نیازمند خون دادن بود، در کنج خانه‌هایشان چپیده بودند و حتی برای سلامتی خودشان هم یک تفریح نرفتند از ترس اینکه دیده شوند و به نوعی پایشان در عرصه های متلاطم انقلاب گیر بیفتد، امروز شده اند متولیان امور مملکت و جالب اینجاست که اگر ایثارگری در مجموعه شان به جهت شناسایی هم اشاره ای بکندکه فلانی هستم جانباز یا فرزند شهید برایشان آنقدر گران تمام می شود که همین را می کنند یک مانع در جلو رشد و تکامل آن ایثارگر و شعار مدرنیزه گری می دهند که فلانی از موقعیتش می خواهد سوء استفاده بکند و حرف و حدیث هایی که همگی به نوعی با آنها یک بار برخورد داشته و فهمیده ایم.

 حالا داستان این طور است که اگر همان افراد در یک فراخوانی از سپاه یا بسیج دعوت مثلا به همکاری در بحث سیل یا زلزله ای بشوند و به محل حادثه بروند از ابتدا تا انتهای کارشان صد نوع عکس سلفی از خودشان می گیرند و در هر سایتی یا کانالی یا گروهی به نمایش می گذارند و وقتی آن ایثارگر مظلوم با چنین صحنه هایی مواجه می شود و چفیه اندازی آقایان را می بیند که در شرایط آرام مملکت برای یک کار بسیار ساده و پیش پا افتاده چنین مانور می دهند که گویی در آخرین سنگر کمین در حال هدایت نیروها در میدان مین هستند و زیر هجمه آتش دشمن رشادت می کنند، آن وقت کسی که همه هستی‌اش را در طبق اخلاص نهاده و عزیزترین و گران ترین متاع یعنی جانش را هدیه کرده، برای آنها غریبه اند و حق ندارند از کلمه جانبار یا فرزند شهید یا رزمنده استفاده کنند. چون به ساحت مقدس آقایان هتک حرمت می شود.

وقتی داستان زندگی بعضی آقایان را که خودشان را به نوعی وابسته به ارزش های انقلاب می دانند بررسی می کنی، متاسفانه می بینی سراسر زندگیشان افت و خیزهای حیثیتی شرافتی است اما با حفظ ظواهر خود را به گونه ای نشان می دهند که هر غریبه ای که نشناسدشان فکر می کند مقدس ترین نیروی ارزشی است. وقتی مجد با همه حفظ ظواهرش خائن می شود و گزارش مردی را به دشمن می دهد و دشمن او را شهید می کند که همه جهان داغدارش می شوند، شما جایگاهی نداری. وقتی خطای انتصابی رخ داده شما می شوی رجال ارزشی والا اگر نبود این دو و چند گانگی های حزبی و جناحی و مقررات همان مقررات شهدایی ارزشی بود شما باید در یک مقطعی قرار می گرفتی که روزانه یک صدبار افسـوس کارهای خارج از عرف بزرگترهایت را می خوردی.

متاسفانه در خیلی جایگاه ها به اشتباه نامحرمانی شده اند محرم انقلاب. دردآور است. خداگواه است خدا شاهد است که دردآورتر از این مسئله مسئله ای نداریم. چطور فردی که درد کشیده، آفتاب خورده، سینه اش سوخته شده، یکباره در مجموعه ای می شود نامحرم و نامحرم نااهلی می شود محرم و صاحب امور؟

این با کدامین منطق انسانی سنخیت دارد؟ با کدامین منشور اخلاقی بشریت هم سئویی دارد؟ چطور دیروز که روز خون و جنون و تکه پاره شدن و ویلچرنشین شدن بود، حضرات در سوراخ های زیررمینی‌شان خزیده بودند و برای یک بیرون رفتن از چادر مادرشان استفاده می کردند که نشاید طرح سرباز بگیری باشد و طرف را برای خدمت سربازی بگیرند و مجبور بشود اعزام بشود به پادگانی کیلومترها دور از جنگ و خطوط جنگی اما امروز که سایه جنگ رفته و آرامش سرزمین زبانزد خاص و عام شده، سر از سوراخ بیرون کشیده اند و شده اند محرمان و صاحبان انقلاب قانون گذاران هم متاسفانه خوابشان کمی سنگین شده است.

خرداد ماه تمام شد، تیرماه هم تمام شد، مرداد هم تمام شد و شهریور در حال اتمام است اما مجلس هم در هاله ای از شعارها مانده. فقط می بینم که از جناب قالیباف تا نماینده فلان شهر شعار می دهند، شعاری بدون عمل. حالا کی می خواهند به سمت تحقق آرمان های امام و انقلاب بروند، خدا عالم است! مجلسی که مادر قانون گذاری است نباید این همه دست دست بکند و با این کندی روند کار را به پیش ببرد. مردم توقع دارند پاکسازی شفاف سازی و انقلابی‌گری را یک بار دیگر ببینند.

ببینند که اگر در طول دوران انتخابات شعار می دادیم به فلانی رای بدهید که با شهدا زندگی نموده و چون در خون و جنون همایشی داشته، اهل خیانت گری نیست شعارمان محقق شود نه اینکه با شرمندگی به مردمی که وادارشان نمودیم پای صندوق بیایند و رای بدهند، هی بگویم تحمل کنید. جای تحمل دیگر برای این مردم نمانده است.

امید آن داریم که مبنای کار بشود همان فرامین امام راحل و مردمان درد کشیده. یک بار دیگر از این فضای چند گانگی خارج بشوند و بوی عشق به انقلاب و شهدا و امام شهدا در همه کشور پیچیده شود.

به امید آن روز از خدای سبحان هم مسئلت می کنیم که مجلس ما را حمایتی نماید تا این مهم تحقق پیدا کند.