فاش نیوز - غربتی که بعد از 1400 و اندی سال دوباره تکرار شد، غربتی به وسعت تمام تاریخ، غربتی جگر سوز و غمی جانکاه از نامردمی‌های قومی که میزبان بودند و میهمانان را تکه تکه کردند و نامردانه بر بدن‌های مطهر بهترین مخلوقات خدا رژه رفتند. غربتی که در این ایام دوباره تداعی شد و غم هجران حسین و اهل بیت (ع) را در دل عاشقان ولایت، یک بار دیگر به بی‌منتها رسانید.

 همه سال‌های عمرمان وقتی محرم می‌شد، گر چه قلبمان می‌شکست و پای برهنه روی زمین داغ و ریگ‌های خیابان پای می‌گذاشتیم، اما یک مهم دل دردمند ما را تسکین می‌داد و آن، حضور سبز عاشقان ولایت در روزهای حماسه و خون ثاراللهی بود. تاسوعا و عاشورای هر سال را با حضور مردمان باغیرتی که حسین علیه السلام الگوی آزادگیشان بود، همراه می‌شدیم و چه تاسوعا و ظهر عاشورایی بود.

 به‌خصوص که شهدای شهرمان میهمان آقا ابی عبدالله بودند و سینه زنان و ناله کنان تا گلزار شهدای شهر می‌رفتیم. همه غم‌ها را در آنجا فراموش می‌کردیم اگر چه مظلومانه‌ترین واقعه تاریخ رقم خورد اما خدا را شاکریم و خوشحالیم که این همه عاشق به عشق مولا آمده اند.

 از نگاه کردن به جمعیت لذتی می‌بردیم که این لذت بر آن غم و اندوه سنگینی داشت، با خودمان می‌گفتیم اگر یک بار دیگر واقعه عاشورا تکرار شود، این جماعت شهادت طلب پوزه عمر سعد و همه مستکبرین دنیا را به خاک بمالند.

اما در حقیقت امروز و دوباره یادمان دوکوهه، یادمان گردان کمیل، گردان حنظله، یادمان عملیات رمضان، والفجر مقدماتی و والفجر10، شاخ شمیران و روزهای آبان 64 پاوه اورامانات و هجران یاران و دوستان امام حسین (ع) قلبمان را به‌درد آورد.

هر آنچه گوشمان را تیزتر کردیم، امروز صدای طبل عزای حسینی و صدای مداحان مثل قبل را نشنیدیم و صادقانه این مظلومیت تداعی گر تیر 61 ، ماه رمضان در میان رمل‌های داغ و سوزان شرق دجله بود. اما با همه این دردها و اندوه به یکباره یادمان به گذشت زمان افتاد که این گذشت زمان چه می‌کند و ما غافلیم.

 همه ماه‌های گذشته که آمریکا از گزینه‌های روی میزش سخن می‌گفت را به یاد داریم که هر شب تله ی انفجاری در گوشه ای منفجر و انتحاری‌های وهابی هر روز در گوشه و کناری اقدامی غیرانسانی می‌کردند.

اما ناگهان در گوشه‌ای از دنیا یک نفر دست به‌کار شد و ویروسی انتشار داد و تمامی ارتش‌های جهان را به زیر سلطه خود کشید. ویروسی که با آب و صابون می‌میرد اما کشورهای دارای ارتش‌های قدرتمند از مقابله با آن عاجز ماندند.

 همین ویروس صدای استبداد ابر قدرت‌ها را در گلویشان خفه کرد و شاهدیم که از زمان حضور آن در جهان، دیگر صدای منم منم ترامپ و ناتانیاهوها به‌گوش احدی نمی‌رسد. با این اوضاع و شرایط همه آنها در سوراخ‌های خود پنهان شده‌اند و دیگر گزینه‌ای روی میز نیست.

 اما در حقیقت با همه خباثت‌های مستکبران، ملت شهادت طلب ایران نگذاشتند زینب سلام الله علیها احساس تنهایی کند و  تحت سخت‌ترین شرایط حضورشان را در مسیر رسالت زینبی به سرانجام رساندند.

رضاامیریان فارسانی