فاش نیوز - بنیاد شهید به‌عنوان متولی امر حفظ آثار شهدای 8 سال دفاع مقدس، مانع نابودی موزه‌ی گلزار شهدای امام‌زاده علی‌اکبر(ع) چیذر شود.

گلزار شهدای علی اکبر چیذر با 3000مترمربع بنا، نزدیک به 600مزار شهید از شهدای دفاع مقدس و مدافعین حرم را که درمنطقه‌ی شمال شهر تهران تعداد قابل توجهی است، در خود جای داده است و زیر نظر بنیادشهید منطقه‌ی یک قرار دارد.

درسال1373 -1374 حجت السلام رحیمیان رئیس وقت بنیادشهید که در حال حاضر تولیت جمکران را برعهده دارند، با این نیت که پارک قیطریه یک مکان و منبع نامناسب و مستعد فساد است و باید فضایی در آن ایجاد شود که پیام شهدا را ترویج کند، با این دید وارد میدان شد و اجازه‌ی ساخت این مجموعه را داد. یعنی بنای ابتدایی این مکان را خود بنیادشهید با کاربری حفظ آثار شهدا قرار داده بود؛ اما چندسالی‌ست که سه گروه متشکل از اداره‌ی اوقاف، هییت رزمندگان اسلام و بنیادشهید در اداره‌ی آن نقش دارند که اوقاف به دنبال منافع خود، و برخلاف آنچه که امضا شده بود که کاربری آن برای شهدا باشد، با اعمال نفوذ و با بی‌کفایتی بنیادشهید، با چنگ‌اندازی بر روی دوطبقه از آن، عملاً آن را به تصرف درآورده اند. یعنی چیزی حدود 2000 متری هم که برای بنیاد شهید باقی مانده که شامل یک سالن نمایش  120متری بود، آن هم به برای هیئت تغییر کاربری یافته است و درپی آن هستند که بخشی از طبقه‌ی سوم که مکان "گنجینه‌ی شهداست را هم در اختیار بگیرند؛ و بنیاد هم وجب به وجب درحال عقب‌نشینی است و هیچ انگیزه‌ای هم برای حفظ آن ندارد. این یعنی بی‌کفایتی و بی‌برنامگی و بی‌هدفی بنیادشهید.

این تخریب‌ها از دی‌ماه سال 97 آغازشده است؛ به‌طوری که سالن 120متری را که تنها محل آن منطقه، با کارویژه‌ی نشست‌های مذهبی، با محوریت شهید و شهادت برگزار می‌شد؛ بعد هم طبقه‌ی بالای این مجموعه را که بخشی از آن که به نام «سنگر عشق» بود را تخریب و یک مکان 12-13متری هم بود که اوقاف آن محل را هم به نفع خود مصادره کرده و با آوردن مستاجر، از آنها اجاره می‌گیرد و عملاً موزه‌ی شهدا که اصل ماجراست، در یک مکان 700-800متری جای گرفته است.

 داخل موزه هم کتابخانه‌ای با 100000جلد کتاب، با موضوعات شهید و شهادت داشت؛ که همگی دور ریخته شده و بسیاری از آثار حجمی و هنری از هنرمند سرشناس «رحمتی»، مانند ماکت «کوچه‌ی بنی‌هاشم»، «سقاخانه‌ی حضرت ابوالفضل(ع)»، «شهدای کوشک»، ماکت «عصر عاشورا» که دکوراسیون صدا وسیما بود و از شبکه‌های مختلف برای اجرای برنامه‌ها به آنجا می‌آمدند را از بین برده‌اند که ساخت مجدد آن با میلیون‌ها تومان هم امروز امکان‌پذیر نیست و این درحالی است که راندمان امروز آن درحد صفر پایین آمده است. حتی درصدد بودند که ویترین شهدا را هم برای برگزاری هیئت بردارند که با مقاومت خانواده‌ی شهدا، این کار متوقف شد.

 درحالی که بهار سال 1376 شهید صیاد شیرازی با حضور در این محل و در افتتاح این مجموعه، در دفتر یادبود آن با چه افتخار و ابراز خوشحالی از افتتاح این مکان به عنوان مجموعه‌ای در نشر فرهنگ ایثار و شهادت نام برده و متنی بسیار زیبا که روی سنگ مزارش نیز ثبت شده است. 

از طرف خانواده‌ی شهدا به مسوول هیئت رزمندگان تذکر داده شده است که در مسجد ارک با آن آتش‌سوزی صد و اندی نفر جان باختند؛ شما با چه مجوزی این همه مردم را دراین مکان جمع می‌کنید که به لحاظ ایمنی کمترین امنیت را دارد که البته جواب منطقی برای آن نداشتند.

اقدامات و فعالیت های گذشته متولیان این مجموعه

تا سال 97 تمامی شهدایی که  مزارشان در این مکان قرار دارد، بدون هیچ هزینه‌ای شناسنامه‌دار شده‌اند؛ یعنی هر شهیدی دارای یک آلبوم کامل، شامل تمامی تصاویر، خاطرات خانواده‌ی شهید از شهیدشان، با توضیحات کامل، با یک سی‌دی کامل که گاه حجم آلبوم به 300 صفحه هم می‌رسد، در دسترس است. اطاق عقد رایگان برای زوج‌های جوانی که قصد دارند پیوند مقدس زندگی خود را در این مکان و کنار مزار شهدا پایه‌ریزی کنند، تجلیل هرهفته از یک خانواده‌ی شهید با اهدای یک کارت هدیه، به همراه آلبوم شهید و نقل خاطرات خانواده‌ی آن شهید بین دو نماز، سفره اطعامی که برای گروه‌های بازدید کننده پهن می‌شد و یا در مراسم اربعین سالی 1000 نفر با کمترین مبلغ ثبت‌نام می‌شدند که در کنار آن چیزی حدود 300 نفر را هم به‌صورت رایگان برای سفر عتبات همراه می‌کردند. اما خانواده‌ی شهدایی که به این مکان رفت و آمد دارند می‌گویند در گلزار شهدای چیذر دیگر هیچ خبری نیست. نیرویی که در سال‌های گذشته با برنامه‌هایی که داشت، از اقصی نقاط تهران و شهرستان‌های اطراف افراد را جذب خود می‌کرد و سفره‌ی اطعامی که برای آنان پهن می‌شد و کمترین هزینه‌ای برای بنیاد نداشت، حالا دیگر خبری از این برنامه‌ها نیست و این فعالیت‌ها کاملا تعطیل شده است.

مشکل اساسی چیست؟

مسئله‌ی اصلی هیئت امناست که اهرم آن هم در دست هیئت رزمندگان است و این برای خانواده‌ی شهدا قابل قبول نیست. برای مثال پدر شهید احمدی روشن باید اعضو هیئت امنا باشند زیرا این مکان برای شهدا ساخته شده و به برکت شهدا می‌توان کارهای فرهنگی انجام داد؛ اما آنچه مغفول مانده بحث شهید و شهادت است که در این مورد باید بنیاد مطالبه‌گری کند.

اخیرا گروهی از بانوان هم به‌صورت خودجوش، با این هدف که می‌خواهند سایتی را ایجاد کنند و تمامی آثار شهدا را یک جا جمع کنند، که ایده و طرح خوبی است، به این مجموعه ورود پیدا کرده‌اند. بنیاد شهید منطقه‌ی یک هم مکانی را به آنها اختصاص داده که در آن فعالیت می‌کنند که البته فعالیت‌شان هیچ ارتباطی با بنیاد ندارد. البته ابتدا قرار بود مکانی را در شهرداری به آنها بدهند.

مهمترین حرف این است که این مجموعه‌ی عظیم آن، خروجی و بازدهی قابل قبولی ندارد. حاج محمود کریمی که در امامزاده برنامه اجرا می کند، فرزند شهید و برادر شهید نیز می باشد و همه‌ی ایثارگران، ازجمله خانواده‌ی شهدا در برنامه هایشان شرکت می کنند؛ اما مسئولیت این کارها با کیست؟ از سال 97 چه اتفاقی افتاده است؟ چرا هیچ‌کس به فکر احیای این مکان نیست؟ خانواده‌ی شهدا امیدوار بودند که از دی‌ماه سال97 یک مدیریت اجرایی روی کار بیاید که شور و غوغایی در این مجموعه ایجاد کند؛ اما پس از گذشت 20 ماه عملاً آنچه که از قبل هم وجود داشت عملا از بین رفته است.

 حرف آخر:

درخواست خانواده‌ی محترم شهدا این است که مقام معظم رهبری به این گلزار تشریف بیاورند؛ بلکه با ورود ایشان به این گلزار، این خبر انتشار یابد و حضور رهبری در این گلزار ثبت گردد؛ چرا که این مجموعه مرکز نشر فرهنگ ایثار و شهادت در منطقه‌ی شمال تهران است؛ اما با سهل‌انگاری بنیادشهید، عملاً بلااستفاده مانده و دغدغه‌ی خانواده‌ی شهدا حفظ سنگر ایثار وشهادت است که متاسفانه امروز راندمان آن به صفر تنزل کرده است.

باتوجه به فرمایشات مکرر مقام معظم رهبری که فرهنگ ایثار و شهادت با این ستاره‌ها (شهدا) راه را نشان می‌دهد، چرا درعمل، بنیادشهید از خود هیچ تعصبی نشان نمی‌دهد و هیچ انگیزه‌ای برای حفظ این مکان ندارد.