مرتضی قنبری وفا - هنگامی که نام "سهمیه ایثارگران" به میان میآید، به خدا تنمان میلرزد.
جنگ تمام شد و نام سهمیهها تمام نشد، چگونه بگوئیم فرزندان ما شرم دارند در جامعه مردم، از نام ایثارگران حرف بزنند.
فرزند بنده در دوران دانشجوئی هر وقت با خودرو دانشگاه میرفت، آرم جانبازی را که بهصورت پرسکرده به شیشه میچسباندم، در میآورد و در داشبورد پنهان میکرد.
فقط میپرسم پدر فرزندم، چه جنایتی کرده بود که فرزندش آن را پنهان میکرد؟
ما کجا اشتباه رفتیم؟ امثال بنده که تکلیفش جنگ و دفاع از کشورش بود، حالا تاوان چه گناهی را میپردازد؟
مگر جانبازان و ایثارگران، مانند امثال شهرام جزایری، زنجانی یا خاوری ها، اموال بیتالمال را یک شبه بالا کشیدند که فرزندانشان از احراز هویت پدرشان احساس سرخوردگی دارند؟
آخر باید یک نفر پاسخگو باشد، بیائید حقیقت زندگی جانبازان و ایثارگران را بی پرده با مردم در میان بگذارید و آن را (تابو) نکنید.
والله ما گناهی نکردیم، گناه ما صداقت ما بود که سر خاکمان، دین و ناموس کشورمان حاضر به معامله به غیر خدا و حضرت امام(ره) نشدیم.
اصلا" بیائید فیش حقوقی یک جانباز نخاعی را با یک مدیرکل یا نماینده مجلس را در رسانهها منتشر کنید، به خدا ما استقبال میکنیم.
با مردم صادق باشید تا خود مردم، قضاوت بکنند.
خانوادههای ایثارگران از این موضوع (سهمیه ها) بهشدت ناراضی اند و از اینکه در جامعه چنین قضاوت بشوند، اصلا" رضایت خاطر ندارند و آشکارا گلایه دارند.
صدای جانبازان و ایثارگران به جائی نمیرسد، چون تریبونی ندارند و امثال سایت فاشنیوز بسیار محدود است و رسانههای دیگر نیز تمایلی ندارند بهخاطر عدهای (بیدست، بیچشم و قطع نخاعی) خود را با دولت درگیر کنند، چون چیزی به جیبشان نرفته که هیچ، شاید در خصومت با دولت، کمی از (رانتهای) دولت به رسانهها را هم از دست بدهند.
آیا دولت و بنیاد هم به همین رویه رضایت دارند؟
بله دارند، چرا که نه؟ از هم اکنون برنامههای دولت در ( قوانین حمایت از ایثارگران در برنامهی دوره هفتم توسعه کشور) را رسانهای کرده درحالیکه برنامههای حمایتی در دورهی ششم توسعه کشور، تاحدی ناقص و نابجا اجرائی کرده و برخی از این لوایح هنوز دست به دست میشود و دریغ از حمایت از ایثارگران.
برای مثال (لایحه جامعه خدمات رسانی به ایثارگران) که سالهاست پروسهی مصیبتبار اجرائی شدن و ابلاغ آن به دستگاههای متولی را پشت سر گذاشته، هنوز به سرانجام نهائی نرسیده و عوایدی آن برای ایثارگران کاملا" محرز نشده.
گویا دولت فقط به انتشار این قوانین به رسانهها راضی به نظر میرسد و هیچ تمایلی برای نظارت بر مکانیزم اجرائی شدن آن ندارد.
شما را به خدا ما را رها کنید، 32 سال پس از پایان جنگ را تحمل کردهایم، اما تحمل نگاه سنگین مردم جامعه بر زرق و برق این قوانین به (اصطلاح حمایتی) را نداریم.
همین امشب (سهمیه ها) را بردارید، فکر میکنید چه میشود؟ ما فنا خواهیم شد؟
در جوابتان میگوئیم، خیر.
آنگاه خواهید دید شب را، چه راحتتر از شبهای دیگر، اینهمه سال خستگی را با آرامش به مراتب بیشتر، به خواب خواهیم رفت.
شک نکنید.
والسلام