تاریخ : 1399,چهارشنبه 12 آذر15:20
کد خبر : 78573 - سرویس خبری : اخبار

در غربت جزیره‌ی هرمز، لاله‌زار سرخ شهیدان هرمزگان


در غربت جزیره‌ی هرمز، لاله‌زار سرخ شهیدان هرمزگان

اینکه در یک جزیره با جمعیت دو الی سه هزار نفری، حدود سی و پنج تا چهل شهید - آن هم در دورترین نقطه ی کشور و دورترین نقطه از مناطق عملیاتی - تقدیم انقلاب کرده...

فاش‌نیوز - در مورد جزیره هرمز و به طور کلی استان هرمزگان باید گفت: استان هرمزگان نه کم برخوردار است، نه محروم و نه ندار؛ نه فقر فرهنگی دارد نه فقر اجتماعی دارد، نه فقر اقتصادی دارد؛ مشکل بزرگی که در این استان وجود دارد و پرداختن به آن باعث بهتر درک کردن اهمیت ترویج فرهنگ ایثار و شهادت می شود این است که خوب یا بد، بسیاری از مدیران ارشد و میانی این استان  غیربومی هستند. این می تواند مزیت هایی هم داشته باشد؛ ولی وقتی که در یک استان استاندار از نقطه‌ی دیگری از کشور باشد، با آب و هوا و جغرافیای دیگر، درک درستی که اهل هرمزگان و اهل هرمز از قصه ی ایثار و شهادت قاعدتا می توانند داشته باشند متفاوت خواهد بود. هرقدر هم که غیر بومیان بخواهند بپردازند به موضوع هرمز، پرداختن یک بومی چیز دیگری است. «حب‌الوطن من‌الایمان»!


به طور طبیعی دوست داشتن وطن و زادگاه و سرزمینی که فرد در آن متولد و بزرگ شده بسیار موثر است.
ایرادی به وجود مدیران غیر بومی در هرمز نیست؛ ولی این موضوع می تواند در پاره ای از موارد باعث ناشناخته ماندن ویژگی های هرمز برای دیگران باشد.

در قصه ی حاج موسی درویشی هم ما با این موضوع مواجهیم. حاج موسی درویشی، برادر شهیده فاطمه نیک، یک مرد بزرگ هرمزی با سال های سال سوابق مبارزه است که تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بارها تبعید شده است، زجر کشیده است و در ابتدای پیروزی انقلاب همراه مردم شده و مبارزه ی خود را به پیروزی انقلاب اسلامی پیوند زده است. ولی او باز از پا نمی نشیند و جوانان هرمزی را جمع می کند برای تشکیل سپاه هرمز و همراهی با حاج قاسم سلیمانی که در آن زمان هرمزی ها هم مثل سیستان و بلوچستان و کرمان همه با هم به جبهه اعزام می شدند و در قالب یک یگان عمل کننده در مناطق عملیاتی حضور داشتند.

واقعا اگر هرمزی پرتوانی بیشتر پای کار هرمز می ایستاد نتایج بهتری در موضوع ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در جزیره ی هرمز به دست می آمد. اگر چه برخی غیر بومیان هم که آمده اند، با دلسوزی بسیار بالا دارند کار می کنند. می شود امید نتایج بهتری داشت؛ خصوصا فرمانده سپاه کنونی هرمز یک انسان غیربومی دلسوز و زحمت کشیده است که علی‌رغم جایگاه های سازمانی معمول و با اشل خدمتی که دارد می توانست جایی بزرگتر از هرمز را عهده دار گردد و کار  کند؛ اما با انگیزه‌ی اینکه بتواند فرامین مقام معظم رهبری را اجرا بکند و بیشتر به مردم هرمز بپردازد به هرمز آمده است.

نوشتن یک یا دو کتاب و حتی ده کتاب برای هرمز کم است. هرمز چند ویژگی کاملاً انحصاری در کل کشور دارد؛

1. تعداد گرویدگان به جریان انقلاب و پاسداران انقلاب اسلامی هرمز یکی از بالاترین شاخص ها را در سطح کشور دارد.

2. به نسبت جمعیت جزیره‌‌ی هرمز، بالاترین تعداد شهدا در دوران دفاع مقدس به این جزیره اختصاص دارد. اینکه در یک جزیره با جمعیت دو الی سه هزار نفری، حدود سی و پنج تا چهل شهید - آن هم در دورترین نقطه ی کشور و دورترین نقطه از مناطق عملیاتی - تقدیم انقلاب کرده موضوع بسیار مهمی است.

3. تنها خانواده‌ی دارای ۹ شهید و سه جانباز و ایثارگر در جزیره هرمز زندگی می‌کنند. شهیده فاطمه نیک مادر خانواده آخرین شهیدی بود که در فاجعه جنایات آل سعود در سال ۶۶ مکه شهید شد و قبل از وی شهیدان علی و محمد گلزاری در عملیات فتح المبین، شهیدان محمد شفیع مدنی و موسی درویشی در عملیات خیبر، عبدالله دریانورد و غلام گلزاری در عملیات والفجر ۸، حرّ درویشی در عملیات کربلای ۴ و عبدالحسین درویشی در عملیات کربلای ۵ راه شهادت را انتخاب کردند. همچنین از این خانواده دو جانباز و یک ایثار گر روایت گر دوران دفاع مقدس باقی مانده اند تا مجموع شهید، جانباز و ایثارگر این خانواده به عدد ۱۲ برسد.


4. هنوز در جمع بازنشستگان و کهنسالان هرمز می توانیم رزمندگانی را ببینیم که یا جانباز هستند و یا تمام هشت سال دفاع مقدس را به عنوان داوطلب در جبهه بوده اند؛ که این یکی از ویژگی های شاخص جزیره هرمز است.
5 - پرداختن اصحاب رسانه و فرهنگ به این جزیره، آن طور که باید و شاید نبوده است؛ اگر چه خیلی از مسئولین فرهنگی استان سعی دارند بگویند این طور نیست و به قدر کافی به موضوع هرمز پرداخته شده است؛ اما برای مثال اینکه محسن حججی نجف آبادی، شهید شاخص ویژه نجف آباد اصفهان می شود و شهید همدانی، شهید شاخص سوریه و اهل همدان می شود و یا اینکه حاج قاسم سلیمانی را با کرمان می شناسند و احمد متوسلیان را به عنوان یک یزدی‌الاصل مقیم تهران می شناسند، جا دارد که امثال شهید تختی‌نژاد هرمزگان و امثال حاج موسی درویشی ها به طور ویژه شناخته و شناسانده شوند و برای این موضوع هنوز جای کار بسیار است.

|عباس کرمی