فاش نیوز - آرام باشیم، سفر ما با یکدیگر بسیار کوتاه است!

 فرض کنید در مسیری کوتاه درون شهری، روی صندلی عقب یک تاکسی کنار فرد دیگری سوار می‌شوید. هنوز تاکسی حرکت نکرده که شخص دیگری با وسایل زیادی که دارد، بی‌ملاحظه و طلبکارانه، سوار می‌شود و احیاناً با یکی از وسایلش آسیبی هم به شما می‌رساند. این شخص با بی‌نظمی اش حق شهروندی شما را سلب کرده است. عکس‌العمل شما می‌تواند متفاوت باشد. یکی اینکه با او درگیری لفظی پیدا کنید و احیاناً کار به کتک‌کاری بیانجامد. دوم اینکه اغماض کنید، لبخندی بزنید و با خود بگویید «چه کارش داری بنده خدا رو. ممکنه به خاطر یک قضیه‌ای ناراحت باشه، اینجور بی‌ملاحظه سوار شده. لزومی نداره عصبانی بشم! سفر ما دو نفر با هم بسیار کوتاهه، من که قراره در ایستگاه بعدی پیاده بشم.»

 دنیایی که من و شما در آن زندگی می‌کنیم نیز به مثابه یک سفر کوتاه است. عمر دارد به سرعت می‌گذرد. لزومی ندارد به خاطر مسائل پیش پا افتاده با یکدیگر بحث و جدل کنیم!

 چند روز پیش شماره تلفن یک نفر را می‌خواستم. وقتی به برادرش زنگ زدم، شمارۀ او را به من داد و حرف عجیبی زد! می‌دانید چه گفت؟ گفت: «به برادرم نگو شماره رو از من گرفتی. ما چند ساله به خاطر اختلافی که بر سر موضوعی پیش اومد، با هم قهریم!»

 آیا دنیا ارزش این را دارد که دو برادر چند سال با هم قهر باشند؟! اگر بیشتر به این موضوع فکر می‌کردیم که هر کدام از ما فقط یک بار متولد می‌شویم و دیر یا زود باید از این دنیا برویم، از کنار اختلافات مالی دنیوی راحت تر می‌گذشتیم. قطعاً صلح و صفای دو برادر و شاد زیستن آنها کنار یکدیگر به کل دنیا می‌ارزد. ما باید مرتب به خودمان یادآوری کنیم که فرصت کوتاه است. بحث و جدل‌های تمام ناشدنی، پرخاشگری‌های بی‌مورد، ناراضی بودن و نبخشیدن همدیگر و... فقط سبب اتلاف وقت و انرژی انسان‌ها می‌شود.

 شایسته است مرتب به خودمان متذکر شویم که مدت سفر بسیار کوتاه است. صواب است به خود بباورانیم بهترین میراثی که هر کدام از ما در این دنیای فانی از خود بر جای می‌گذاریم، «صداقت» است. بهتر است در این سفر کوتاه قدر یکدیگر را بدانیم، به همنوع خود عشق بورزیم و کینۀ هیچ‌کس را به دل نگیریم. حسادت و تنفر از دیگران در وهلۀ اول ذهن خود ما را درگیر و آلوده می‌کند. به قول سهراب سپهری «چشم‌ها را باید شست. جور دیگر باید دید.» حواسمان باشد که چشم‌های ما، پنجره‌های روح ما هستند. گاهی به کار بردن یک واژۀ نادرست در مورد رفیقمان، دوستی چند ساله را بر باد می‌دهد.

 سزاوار است در این مسافرت کوتاهِ دنیایی عاقلانه، آرام و بااطمینان برانیم. تجربه ثابت کرده اشخاص عجول نهایتاً سقوط می‌کنند. سکوت، در برابر پرخاشگری افراد متوقع، بهترین راهکار است. فقط استدلال، درایت و عقل می‌تواند آتش سوزان احساسات را خاموش کند.
معمولاً افراد کم حرف در زندگی موفق‌تر عمل می‌کنند. بدانیم جملاتی را که بر زبان جاری می‌کنیم، قابلیت بازگشت ندارند. بهتر است جوری با اطرافیان خود رفتار کنیم که بعد نخواهیم بگوییم: «ببخشید شوخی کردم!»
بیایید این جملۀ طلایی را تا آخر عمر آویزۀ گوش خود کنیم که: «مدت سفر ما با یکدیگر بسیار کوتاه است.»
 

|جانباز رمضانعلی کاوسی