محسن  -  سلام؛ در زندگی جانبازان یک خانه از ضروریات اجتناب‌ناپذیر است که از نان شب واجب‌تر می‌باشد. خانه بدوشی سالیانه و علیرغم هزینه‌های تحمیلی جستجوی منزل مناسب و حق مشاور املاک و جمع کردن و پهن کردن و حمل و نقل اثاثیه از یک سو، و لطمات جانبی به خود جانباز و اثاثیه هر سال تکرار می‌شود که در بهترین شرایط، دو تا سه سال یکبار تکرار می‌شود. قبول داریم در سرتاسر زندگی باید طوری بساط زندگی را عاریه چید که وقتی حضرت عزراییل ناچیده می‌گوید برچین! خیلی سخت و ناگوار نباشد؛ و آنقدر به خداوند ایمان داشته باشد که نگران زن و بچه پس از فوتش نشود؛ اگر چه جانباز همیشه نگران رنجش و کمبود زندگی زن و بچه است که مبادا کمبودها و رنجش در نامه‌ی اعمالش ثبت شود؛ زیرا اکثریت جانبازان از نظر احساس زندگی تقریبا بی حس هستند؛ یعنی آنطور که عموم مردم از دارایی خوشحال و از نداری ناراحت می‌شوند، اما جانبازان از رسیدن یا نرسیدن فیض ظاهر و باطن خوشحال و ناراحت می‌شوند.

معصومین (ع) در روایات، و رهبر معظم انقلاب به عنوان جانشین و نایب امام معصوم (ع) به طور مکرر برای ازدواج جوانان تاکید داشته و براساس روایات و احادیث می‌دانیم چنانچه فرزندی به علت تعلل و تاخیر در ازدواج مرتکب گناهی شود، به حساب والدین نوشته می‌شود؛ که در این خصوص فکر می‌کنم منظور معصومین (ع) از والدین، همان مسئولین هستند؛ لذا آن گناه نباید به حساب والدینی نوشته شود که آرزوی ازدواج و سامان گرفتن فرزند را دارند؛ بلکه باید به حساب مسئولانی نوشته شود که تمام امکانات لاکچری و اشرافی زندگی خارج از کشور را در اختیار زن و بچه خودش قرار داده، لیکن با ایجاد شرایط و موانع بسیار سخت و دشوار در تامین معیشت روزمره باعث تاخیر و تعلل ازدواج جوانان شده اند.

در حال حاضر بزرگترین مشکل جانبازان اعصاب و روان تهیه‌ی داروهای خارجی است که بنیاد از پرداخت هزینه‌های آنها خودداری نموده است. سال‌ها داروهای داخلی مصرف کردیم اما شرایط روحی و روانی وخیم شد؛ لذا پس از تجویز داروهای خارجی که پزشک شخصا وارد و در اختیار بیماران قرار می‌دهد، همچون آب بر آتش بوده؛ فلذا مادامی که داروها مصرف شود مشکلی نیست؛ اما هنگامی که چند روزی پرداخت هزینه‌ی دارو ممکن نشود، دیگر نیاز به گفتن ندارد!