محمد حسین یزدی - متأسفانه بعد از اتمام جنگ و آغاز دوران سازندگی، رزمندگان به فراموشی سپرده شدند، به‌طور حتم رزمندگان هشت سال دفاع مقدس برای امور مادی و دنیوی به جبهه‌ها نرفتند، اما مسئولان نباید این تفکر را بهانه کرده و هیچ حمایتی را از رزمندگان نداشته باشند. همه مملکت مدیون فداکاری ها و ازخودگذشتگی و رشادت ها و جانفشانی های این عزیزان است.چرانبایدجزء ایثارگران شناخته شوند و مثل بقیه ایثارگران مزایا و امتیازاتی برای این عزیزان تعریف کرد. رزمنده ریشه و ستون است و خود رزمنده است که تبدیل به جانباز، آزاده و شهید می شود. تا کی باید گفت و هیچ اثری نداشته باشد.

27سال از دفاع مقدس می گذرد.و هنوز هیچ نهادی متولی این عزیزان نیست.تا کی این همه بی عدالتی وتبعیض درحق این عزیزان روا می دارید. امام فرمود. نگذارید رزمندگان در پیچ و خم زندگی بمانند. چرا هیچکس حرف امام را گوش نمی دهد. انسان های مومن و ولایت مدار و متعهد کجایند. تا از این عزیزان دفاع کنند. صدای آیا کسی هست که مرا یاری دهد. می آید. آیا کسی هست که این عزیزان وپیروان راستین امام حسین (ع) رایاری نمائید. اگرکسی هست. باید به عمل ثابت کند.نه به حرف وشعار.

 بعد ازگذشت 27سال ازدفاع مقدس دیگرجای برای حرف و شعار نمانده است.و فقط وقت عمل است.و دیگر موقع طرح های زمانبر وبزک شده گذشته و موقع طرح های فوری است. چرا مواد28و 51 و 56قانون خدمات رسانی به ایثارگران نباید شامل حال این عزیزان شود. بعدازتحمل بیماری های مختلف چرا نبایدمثل آزادگان ایثارگربه ازای مدت حضور داوطلبانه این عزیزان در جبهه ها درصدی جانبازی تعلق گیرد.

چرا باید بعد ازگذشت 27سال ازدفاع مقدس هنوزاین عزیزان مشکلات معیشتی داشته باشند. چرا باید بعداز گذشت این سال ها این عزیزان مورد بی احترامی وبی حرمتی و هتاکی قراربگیرند و مشکل ارتقاء شغلی داشته باشند. موقعی که ریشه ایثارگری که رزمندگی و مجاهدت در راه خداست. درنظر گرفته نمی شود. چگونه میتوان ترویج فرهنگ ایثار وشهادت نمود.