میثم نصیریان - فرزندشهید هستم. 36سال دارم. متاهل و داری فرزند هستم. مستاجر هستم. بیکار هستم. تو بدترین شرایط زندگی هستم حتی خوراک درست حسابی نداریم. وضیعت مالی صفر. الان که حتی کرایه خونه هم ندارم. خانوادم از بس که چند سال توسختی هستن دیگه نمیتونن.

من به عنوان فزند شهید دارم داخل صحرا یا تو باغ مردم روز مزد کار می کنم. هر روز رفتم، مزد دارم. روزی که بارون باشه هیچی. توخونه حتی بیشتر اوقات پول نون ندارم. زندگی مثل کارتون خواب هستش.

مثلا فرزندشهیدم فقط اسمشو یدک می کشم. حتی این بازنشستگی شهید و نمیدن شاید یک خونه کرایه کنم. دیگه از زندگی خسته شدم.
 ای کاش پدرم شهید نمیشد. حداقل زندگی من از وضیعت بهتربود. ازشانس بدم 8سالم بودم مادرم فوت کردش. اینقدر سختی کشیدم تا بزرگ شدم. کاش می رفتم همراه مادرم. اینقدر فامیل هام منو میزدن که اینقدر سرم بلا آوردن. شما رو خدا کمک کنید.

یعنی بنیاد هیچ کاری نمیتونه بکنه؟ چون من کسی رو ندارم. دیگه نمیدونم چی بگم ای خدااااا