هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت در قالب نمایش های آنلاین امسال از بیست و پنجم آذر ماه اجراهایش را آغاز کرده و سه شب از اجراهای این جشنواره می گذرد.
یکی از نمایش هایی که امسال در بخش صحنه ای در قالب آنلاین اجرا شد، نمایش «تن ها» نوشته و کارگردانی علیرضا معروفی است که در این دوره جشنواره مقاومت حضور پیدا کرده است.
این نمایش با اقتباس از کتاب «سرباز کوچک امام» اثر فاطمه دوست کامی نوشته شده است . ماجرا از این قرار است که صد نفر از رزمندگان ایرانی توسط نیروهای بعثی به اسارت گرفته و در یک اتاق دوازده متری زندانی شدند در حالیکه زخمی و مجروح بودند و ماجراهای زیادی برایشان رخ داده است. کتاب «سرباز کوچک امام» بیان اتفاقات ریز و درشت زندگی مهدی طحانیان است؛ اتفاق های خواندنی که در بسترهای متفاوتی روی می دهد و ذهن خواننده را به طرز ماهرانه ای به همراهی دعوت می کند. ناب ترین بخش این خاطرات مربوط به سال های طولانی است که راوی در اردوگاه های نگهداری اسرای ایرانی در عراق سر می کرد. او به عنوان جوان ترین اسیر جنگی در زمان اسارتش به شدت کانون توجه بعثی ها بوده و به طبع آن شاهد ماجراهای تلخ و شیرینی است که در نوع خویش کم نظیر هستند.
بازیگران این کار کیوان احمدی، امیررضا حشمی‌پور، محمدجواد حشمی‌پور، امیرارسلان خالویی، فردین شاه‌حسینی، هادی شیخ‌الاسلامی، حسین عارف، آرمان میرزایی، حامد نساج‌بخارایی و محمد نیازی در نقش این تن ها به اجرا می پردازند.
در این نمایش که البته اقتباس از همان کتابی است که درباره اش صحبت کردیم یک رزمنده نوجوان وجود دارد که بین این تن ها به اسارت گرفته شده است در واقع کتاب سرباز کوچک امام نیز برگرفته از شرح خاطرات مهدی صحانیان یعنی همین رزمنده سیزده ساله بوده است. علیرضا معروفی در یک مصاحبه می گوید که طحانیان در همین کتاب اشاره می کند که عراقی ها، صد نفر از اسیران ایرانی را در یک اتاق دوازده متری زندانی کردند آن هم درحالی آنها زحمی و مجروح شده بودند این موضوع آنقدر برای من دردآور و ناراحت کننده بود که تصمیم گرفتم آن را تبدیل به یک نمایشنامه کنم، نمایشی که به همین اتاق وحشت و ترسناک مربوط می شود البته من اتاق را در یک ابعاد یک در یک و تعداد اسرا را هشت نفر در نظر گرفتم.
صحنه نمایش از یک مکان یک در یک تاریک با هشت نفر آغاز می شود به طوریکه هریک از آنها می گویند که نمی توانند دست یا پای یا اعضای بدنشان را به دلیل تنگی جا و مجروح بودن تکان بدهند ، مخاطب در ابتدا گیج می شود که این چه جور جایی است و آنها کجا محبوس شده اند اما بعد که کار جلو می رود و پرده بازجویی از یک رزمنده نمایش داده می شود، مشخص می شود که آنها اسیران جنگی هستند و البته ایرانی.
نمایش تن ها از استان البرز به جشنواره راه یافته و این کار نیز همچون دیگر کارها با سختی کرونا جلو آمده و به این شرایط رسیده است و گروه از همان شهریور ماه کارهای تمرینشان را با همه سختی ها جلو برده اند به طوریکه کارگردان نمایش بیان می کند در ابتدا تمرینات را در کرج انجام می دادند اما بعد که به تعطیلات مراکز فرهنگی کرونایی خوردند، به تهران آمدند تا کار تعطیل نشود و بعد از سه ماه تمرین در تئاتر شهر به اجرا رفتند و کار هم مورد پذیرش قرار گرفت و در اختیار مخاطب در سایت تیوال قرار گرفت.
معروفی درباره هزینه های اجرای این کار می گوید که هزینه ها کم نبوده چون هم تعداد بازیگران زیاد است و هم عوامل اجرایی و پشت صحنه بهرحال از لباس تا صحنه، نور و ایاب و ذهاب هر چند که دکوری در کار کمتر دیده می شود اما بهرحال وی در مصاحبه اش اذعان داشته که سقف کمک هزینه جشنواره ۲۰ میلیون تومان بوده اما بهرحال اگر پرداخت بشود، این مبلغ کفاف هزینه ساه مه تمرین را هم نمی دهد البته وی گفته که از اداره کل فرهنگ و ارشاد البرز درخواست کمک کردند تا بلکه تسهیلاتی در اختیارشان قرار بگیرد اما با وجود قول مساعدت این اتفاق تنها به یک میلیون تومان بسنده شد که در واقع شبیه یک شوخی بود!
معروفی در مصاحبه اش مطرح کرده که با همه سختی ها و افق پیش روی تئاتر حس می کند یکی از ده نفری است که در این اتاق یک در یک حبس شده و چاره ای ندارد که تحمل کند چرا که برای وطن و حفظ خاک و فرهنگ باید فداکاری و مقاومت کرد.
نمایش «تن ها» با همه زخم هایی که شاید امروز تماشایش به روح ما بزند اما اذهان ما را به چالشی می طلبد که بس دشوار و سهمگین است اینکه چطور چنین انسان هایی تحمل کرده و طاقت آوردند و اینکه چه کسانی برای این مملکت اسارت رفته و جان داده اند، امروز خیلی حائز اهمیت است.