فاش‌نیوز- در همه‌ی کشورهای دنیا این اصل مهم وجود دارد که از کهنه سربازان، تکریم کرده و مشکلاتشان برطرف شود.

 کشور ما در دوران جنگ تحمیلی مورد هجوم دشمنانی قرار گرفت که تصمیم داشتند خاک آن را تصاحب کنند تا ما مستعمره‌ی آنها شویم اما معادلات و محاسبات آنها را جوانان و نوجوانانی برهم زدند که حدود نیمی از آنان ره صدساله را یک‌شبه طی نمودند و به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

 نیمی دیگر از آنها نیز با جسمی زخم‌برداشته از انواع سلاح‌های پیشرفته، مجروح و به افتخار جانبازی نائل شدند. بازماندگان قافله سالار عشق و دنیای پر از رمز و راز ایثار و شهادت، آنهایی که در این مقوله اهل درد بودند، به خواسته‌ی خود یعنی شهادت، رسیدند.

آنها با همه‌ی وجود، اشک‌ریزان از معبودشان "اللهم ارزقنا توفیق الشهاده" را می‌خواستند و بازماندگانی که بنا بر مصلحت همان خدای شهدا با اهدای اعضای بدنشان راکب بر ویلچر و یا تکیه زده بر عصا و یا با جراحات مختلف ماندند، تا برای هزاران حدیث عاشقی برای نسل‌های بعدی شعر ایثار و شهامت را بسرایند تا آیندگان بدانند که چه خون دل‌هایی خورده شده تا آنها در آسایش و آرامش زندگی کنند.

دولت‌ها نیز باید به اصل ماجرا واقف باشند و بدانند که هزاران تن از جوانان، نوجوانان و افراد میانسال در این مسیر، جان شیرین خود را از دست دادند. آنهایی هم که زنده ماندند، خون دل خوردند تا امروز این آرامش و اقتدار حاصل شود.

 در همه‌ی کشورهای دنیا این اصل مهم وجود دارد که از کهنه سربازان تکریم و مشکلاتشان برطرف شود و در این خصوص بارها این مطلب را عرض کردم. من با چشمان خودم دیدم که لجنه الشهدا(کمیته شهدا) کشور کویت-کشوری که در کمتر از هشت ساعت اشغال و عراق بر همه امور آن مسلط شد- مرسدس بنزهای هایکلاس و کلاسیک را با شرایطی سهل و آسان به افرادی که در حال فرار از کشور یا زمین خورده بودند، واگذار کرد.

در همان دوران در ضاحیه صباح السالم کویت خانواده‌ای را مشاهده کردم که یکی از عزیزان خود را در جنگ هشت ساعته از دست داده بود اما مورد تکریم و رسیدگی قرار می‌گرفت. خدا گواه است دیدم که هموطنی بغل سطل زباله، دستگاه دیجیتالی را که هنوز شش ماه کار نکرده بود را به دلیل اینکه لجنه الشهدا دستگاهی جدیدتر از آن را برای خانواده آورده بود، به سطل زباله پرت کرد. و وقتی نگاهش کرد که هنوز رنگ روی پیچ‌هایش پاک نشده و دستگاه نو و فابریک است، سرش را به سمت آسمان بلند کرد و گفت خدایا شکرت.

 سوال این است که چرا آنها در ناز و نعمت زندگی می‌کنند و ما باید با قرص و قوله زندگانی کنیم. از همه اینها که بگذریم روی سخن من با دولت است. بیش از ده‌ها بار در رسانه‌های جمعی و گروهی مسئولینی آمده‌اند و رزمندگان مقاوم و دلاور دوران دفاع مقدس را که در مقابل سلاح‌های مدرن با دست خالی از میهن اسلامی ایستادگی و دفاع کردند، با الفاظی غیر مناسب مورد خطاب قرار دادند.

در حالی که بارها و بارها دشمن معترف به این موضوع شده بود که نمی‌دانیم چه نیرو و قدرتی در آنها وجود دارد که نوجوان چهارده ساله با وجود اینکه می‌داند مرگ در یک قدمی‌اش جولان می‌دهد اما با مرگ هم‌سنگری، عزمش جزم‌تر می‌شود.

 در مورد این موضوع مهم همه‌ی دنیا اذعان دارند که نیروهای رزمنده ایرانی برتر از همه نیروهای رزمی جهان هستند. اما همین برترین‌های دفاع مقدس را امروز جناب آقای نوبخت "معسر" قلمداد می‌کند. آن یکی مسئول، این ابرمردان را فقیر و ناتوان در معیشت می‌داند و حداقل حقوق کارکنان دولت را آن هم نه برای همه بلکه برای آنهایی که در حقیقت زخم و جراحت جنگ در سطح بالا دشته اند را در نظر می‌گیرد.

این نهایت خدمت دولت‌ها برای ابرمردان صحنه‌های جنگ و نبرد است. همان مردانی که قدرت‌های جهانی در مقابل ایمان و اقتدارشان سر تعظیم فرود آورده‌اند اما امروز مسئولان سرزمین خودشان با نام‌ها و القاب محقرانه صدایشان می‌کنند.

معسرین، کمک معیشت بگیران، و فاقدین شغل و منبع درآمد و نداشتن موقعیت اجتماعی، این دیدگاه عین بی‌عدالتی است. عین تظلم به مدافعین سرزمین است متاسفانه تا به این لحظه دفاعی‌های هم از آنها در این موضع دیده نشده است.

لذا در همین سایت ارزشی فاش نیوز به دولتمردان و دستگاه‌های متولی ایثارگران تذکر می‌دهیم که محض رضای خدا نسبت به تصحیح این واژه تجدید نظر کنند. ضمن اینکه باید نگاهشان به ابثارگران، نگاه منصفانه و انقلابی باشد تا از بردن این گونه القاب و اسامی نسبت به مدافعین سربلند کشورمان خودداری کنند.

والســــلام من اتبع الهدی

رضا امیریان فارسانی