سید حسین علم‌الهدی که نام او را بیشتر به عنوان یکی از دانشجویان پیرو خط امام در واقعه هویزه و شهادت مظلومانه او به همراه یارانش در تقابل با نیرو‌های رژیم بعث می‌شناسند، مبارزه در راه حق را پیش از این و از سنین نوجوانی، علیه رژیم پهلوی آغاز کرده بود.

او که زاده شهر اهواز بود، اولین حرکت مبارزاتی خود را در حالی که فقط ۱۴ سال سن داشت با به آتش کشیدن سیرک رقاصه‌های مصری آغاز کرد. او به همراه چند تن از دوستانش زمانی که مطمئن می‌شوند کسی در اطراف چادر نیست سیرک را به آتش می‌کشند و ساواک نمی‎تواند سرنخی از عاملین پیدا کند.

سید حسین در سن ۱۵ سالگی در جریان مراسم عزاداری روز عاشورای سال ۱۳۵۳ همراه دوستانش اقدام به برگزاری راهپیمایی در سطح شهر می‌کند. در رهبری تظاهرات در دانشگاه مشهد نقش موثری داشت و زمانی که برای کمک به زلزله‌زدگان طبس به این شهر رفت در شکل‌دهی تظاهراتی علیه سفر شاه به این شهر، نقش ایفا کرد.

وی به همراه برادرش گروه «موحدین» را تشکیل داد که یکی از هفت گروه مبارز علیه رژیم پهلوی بود که از جداشدگان سازمان مجاهدین تشکیل می‎شدند. آنان ابتدا به فعالیت‌ها فرهنگی در جمع جوانان پرداختند، اما رفته رفته فعالیت‌های خود را گسترش دادند. همین فعالیت‌ها موجب دستگیری تعدادی از آنان شد. تکثیر و توزیع اعلامیه‌های امام و فعال کردن تظاهرات مردمی، آتش کشیدن چندین بانک و مراکز فساد رژیم پهلوی، حمله به کنسولگری عراق در خرمشهر، بمب‌گذاری در شهربانی کرمان و ترور سرهنگ سروری عامل مستقیم حمله به مسجد جامع کرمان و حمله به مردم، ترور پل گریم آمریکایی که از مسئولان شرکت نفت بود، از جمله فعالیت‌های این گروه بود.

حسین علم الهدی در راه مبارزه علیه پهلوی مدتی دستگیر و شکنجه شد، او را محکوم به اعدام کرده وبه عنوان جوانترین زندانی سیاسی روانه زندان کردند که با اوج گیری انقلاب و مجبور شدن رژیم به آزادی زندانیان سیاسی، سید حسین نیز آزاد شد.