فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» به کارگردانی سید محمد رضا خردمندان روایت کننده ضعف‌های عدالت اقتصادی موجود است.
اکبر صفرزاده؛ عدالت اقتصادی و برقراری آن از مهمترین آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی است. امام خمینی (ره) بار‌ها تاکید فرمودند: «گمان نمیکنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد.» (صحیفه امام، ج۲۰، ص: ۳۴۲) همچنین امام راحل (ره) همواره از پابرهنه‌ها و زاغه نشینان به عنوان «ولی نعمت» یاد می‌کردند و خواهان خدمت‌گزاری بیشتر به آن‌ها بودند. ایشان در سخنانی نغز و زیبا در این‌باره فرمودند: «به مستضعفان و مستمندان و زاغه نشینان که، ولی نعمت ما هستند خدمت کنید.» (صحیفه امام، ج۱۸، ص: ۳۸)
ایشان در جای دیگر می‌فرمایند: «خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایه دار‌ها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند. معاذ اللَّه که این با سیره و روش انبیا و امیر المؤمنین و ائمه معصومین- علیهم السلام- سازگار نیست.» (صحیفه امام، ج۲۰، ص: ۳۴۱)
رهبر معظم انقلاب اسلامی مهمترین مسأله‌ى نظام را رسیدگی به طبقات مستضعف و محروم می‌دانند و در این باره می‌فرمایند: مهمترین مسأله‌ى دستگاه ما و نظام جمهورى اسلامى کوشش براى رفع فقر و محرومیت در جامعه، و حمایت و کمک به طبقات مستضعف و محروم است. واقعا باید صحت برنامه‌ها را به این سنجید و دنبال این قضیه رفت و کارهاى دیگر را در اولویت‌هاى بعد قرار داد. کارهاى مربوط به طبقات محروم و مستضعفان جامعه - که تعدادشان هم زیاد است - حقا و انصافا یک حرکت اساسى را مى‌طلبد. «بیانات در دیدار با رئیس جمهور و اعضاى هیأت وزیران، به مناسبت گرامیداشت هفته‌ى دولت»
ایشان خطاب به مجلس می‌فرمایند: در تنظیم برنامه‌هاى کشور، اصلى‌ترین مسأله عبارت است از رفع فقر و محرومیت و نجات طبقات مستضعف و محروم و پابرهنگان؛ که از تبعات دوران ستم‌شاهى و آثار سلطه‌ى بیگانگان است. همه‌ى برنامه‌هاى اقتصادى و تولیدى و سازندگى و رونق اقتصادى، باید به این هدف متوجه باشد و تنها در این صورت است که این برنامه‌ها، درست و قابل قبول است. «پیام به مناسبت افتتاح چهارمین دوره‌ى مجلس شوراى اسلامى»
فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» به کارگردانی سید محمد رضا خردمندان و نویسندگی سید محمد رضا خردمندان و احسان ثقفی و تهیه کنندگی محمد رضا شفاء داستان نوجوانی را بیان می‌کند که می‌خواهد پول دارو‌های مادر سرطانی اش را تهیه کند و برای رسیدن به این مقصود به هر کاری تن می‌دهد. مادر این نوجوان مبتلا به بیماری سرطان است و پدرش فوت کرده و خانه آن‌ها در جنوب شهر و نزدیک ریل راه آهن است.
داستانی که در فیلم مطرح می‌شود با واقعیت موجود در جامعه فاصله چندانی ندارد، برخی از مردم ایران که در فقر و نداری زندگی می‌کنند زمانی که با مشکل بزرگی مانند بیماری‌های صعب الاعلاج مواجه می‌شوند تقریبا شیرازه زندگی خود را از دست می‌دهند.
علیرغم تاکید‌های مکرر امام راحل و تاکید‌های فراوان رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص حمایت از مستضعفان، متاسفانه هنوز اقدامات لازم و شایسته‌ای که نیاز‌های طبقه محروم را برطرف کند انجام نشده و فاصله ما تا رسیدن به آن وضعیت آرمانی که رهبران انقلاب ترسیم کرده اند هنوز زیاد است.
در وضعیت آرمانی و مطلوب باید جامعه‌ای می‌داشتیم که اداره آن بدون پول نفت صورت می‌گرفت؛ از اکثر مردم جامعه مخصوصا ثروتمندان و طبقه متوسط مالیات دریافت و با پول این مالیات هزینه‌های بیمارستان‌ها و دیگر نهاد‌های خدماتی عمومی تامین می‌شد و مادر فیلم «بیست و یک روز بعد» می‌رفت و در نهایت احترام و عزت در بیمارستان مورد مداوا قرار می‌گرفت. درمان رایگان برای همه؛ چه فقیر و چه ثروتمند. ثروتمندی که مالیات می‌دهد نیز حق دارد از درمان رایگان استفاده کند و چرا نکند؟