فاطمه - بنده فرزند جانباز ۳۰% هستم. پدرم علاوه بر مجروحیت های اعمال شده برای گرفتن درصد برای شیمیایی و اعصاب و روان هم از طرف پزشکان معتمد بنیاد تایید شد امابه دلیل مشکلات اعصاب هر کار کردیم پدرم برای گرفتن درصد بیشتر به کمیسیون نرفت و تمامی مدارک دال بر احقاق حق ایشان در منزل موجود است. پدرم معتقدند برای خدا رفته اند و در پی گرفتن درصد بیشتر هم نیستند.

  تا این ساعت هم هیچگونه مراجعه ای برای دریافت تسهیلات یا کوچکترین کمکی از بنیاد برای پیشبرد زندگیمان نکرده ایم. بنده دارای مدرک ارشد هستم و دو ساله بیکارم. حالا که شهادت قسمت پدرم نبوده و برای گرفتن درصد هم پاشنه بنیاد را در نمی آورد.

گناه من چیست که درکنار یک جانباز اعصاب و روان باید درمعرض افسردگی باشم. چرامسئولین برای مافکری نمی کنند. من حاضرم دردورترین نقاط کشور به صورت قراردادی کارکنم وبه اندازه همه سنوات خدمتم سفته بدهم که نه دنبال تبدیل وضعیت و نه به دنبال انتقالی باشم. یعنی با مدرک ارشد من لایق یک پادوی اداره هم نیستم؟