حسرت - پدرم یک جانباز ۴۰ درصد اعصاب و روان و اسیر جنگی هست. الان سی و دو سالمه تنها خاطرات مشترکی که داریم صبح تا شب کتک خوردن تا حد مرگ، فحاشی و چاقو زیر گلوی مادرم، آویزون شدن از ساختمون سه طبقه از سر، رها کردنم با یه بقچه لباس تو بیابون و هر جور بلایی که تو اسارت سرش آوردن، سر من آورد.

 بعد ازدواجم به خاطر رفتار و اعتیادش زنمم با یه بچه طلاق گرفت، رفت برادرم یکی افسردگی شدید داره از تو اتاقش هر چند وقت یه بار میاد بیرون، خواهرم رفتار ناهنجار و عصبی، خودمم بعد از رفتن همسرم چند ساله تو خونه مادربزرگم زندگی می کنم همه خانواده از هم پاشیده.

 خسته ایم به خدا مردن آرزوست برای ما اصلاً معنی پدر نمیدونم مادرم سوخته و ساخته و کتک خورده همیشه یه بار یکی نیومد بگه بیا ببریمت مشاوره.

خدا لعنت کنه مسئولینی که مربوط به رسیدگی به امورات این خانواده ها هستن.